Rozdział 56 - "Kąpiel w jeziorze"

Rozdział dedykuję мιυυ. ♥. Co do Monici i Jaya, to mogę zdradzić, choć pewnie się same domyślacie, że tej "parki" tak łatwo nie można spisywać na straty.

 

 

truskawkaaaaaaaa - szkoda, że usunęłaś swojego bloga, czekałam na ciąg dalszy tej opowieści. Na fizyczne pojawienie się One Direction będziesz musiała jednak trochę poczekać, pojawią się około rozdziału 62.

Proszę o komentarze :*

 

W tym rozdziale konieczne jest wywiązanie się z karnego zadania. Kąpiel w jeziorze powoduje kolejne perypetie.

 

~*~

 

Butelka zakręciła się złowieszczo, by zatrzymać się na zespołowym „tatuśku”. Max zatarł ręce i wybrał wyzwanie. Madzia uśmiechnęła się złowieszczo.

- Musisz wymacać uszy Sivy i Nareeshy podczas snu, ale ich przy tym nie obudzić! – powiedziała triumfalnie. – Ja pójdę z tobą, żeby zobaczyć, czy nie oszukujesz.

- A jeśli oni… nie poszli jeszcze spać? – spytała Monika, widząc, że Max rusza razem z jej siostrą na górę.

- Wtedy wymyślę inne zadanie. – Madzia wzruszyła ramionami i razem z Łysym zniknęła im z oczu.

- Miałam na myśli fakt, że nie na miejscu jest przeszkadzanie im w tak intymnym momencie, ale hej? Czego się nie robi dla spełnienia zadania w głupiej grze?

- Możemy zagrać w coś innego, jeśli chcesz – zaproponował Jay.

- NIE! – uniósł się Nath. – Gramy w butelkę!

- Stary, powinieneś chyba przystopować z alkoholem – słusznie zauważył Tom, nachylając się do przodu i zabierając sprzed nosa Natha piwo. – Nie poznaję cię dzisiaj.

- Cóż, ja nie poznaję ciebie. Jesteś dla niej taki miły, a przecież wszyscy pamiętamy, że bzyknąłeś jej sobowtóra – oznajmił dosadnie nastolatek, wskazując na Monikę, która spuściła głowę.

Wypomnienie powodu, dla którego Tom za nią nie przepadał na pewno nie mogło tutaj pomóc. Czuła, że atmosfera tylko się pogorszy.

- Jesteś dziecinny – stwierdził Tom, a chłopak nie zdążył mu odpowiedzieć, bo z góry rozległ się krzyk Nareeshy.

- Zwariowałeś?! Zawału można dostać!!!

Już po chwili na dół zbiegli roześmiani Madzia i Max.

- Obudził ich. Będzie naga kąpiel w jeziorze! – krzyczała zwycięsko dziewczyna.

- W bieliźnie – poprawił ją Max.

- Nieważne. – Machnęła ręką. – To kto teraz kręci, skoro Max nie wykonał swojego zadania?

- Znowu ty – westchnął Łysy i oboje zajęli miejsce.

Butelka, która równie dobrze mogłaby się nazywać kłopotem, tym razem wylądowała, wskazując na Jaya, który wybrał wyzwanie.

- Zjedz kawałek szynki, który został na ostatnim kawałku pizzy – zakomenderowała nastolatka.

- Dlaczego on ma ciągle coś jeść? – obruszył się Tom.

- Nie zjem mięsa, przecież dobrze o tym wiesz. – Chłopak wzruszył ramionami.

- W takim razie Max nie będzie się kąpał sam – oznajmiła, pociągnęła łyk soku i zakręciła butelką po raz kolejny.

Monika zmarszczyła brwi, widząc, jak jej siostra się skrzywiła, biorąc do ust sok. Niczym Sherlock Holmes przeprowadziła w głowie błyskawiczne śledztwo i domyśliła się, o co chodzi, zanim butelka przestała się kręcić. Wprawnym gestem dłoni ją zatrzymała.

- Hej, co robisz?! – uniosła się Madzia, a siostra zignorowała jej obiekcje i chwyciła jej szklankę, by posmakować płyn.

- Czuję wódkę – oznajmiła. – Wygląda na to, że w jeziorze będzie trójkącik.

Madzia obruszona założyła ręce na piersi. Nie była zadowolona, że jej podstęp został wykryty. Po druzgocącym pytaniu Natha musiała trochę się wyluzować i stąd podmiana szklanek jej i Maxa.

- Kto teraz kręci, skoro Madzia oszukała? – spytała Monika, unosząc w górę butelkę.

- Uh, ja! – rozochocił się Nath i wszyscy zezwolili dla własnego spokoju, by zakręcił butelką.

Wypadło na Madzię.

- Co jeśli drugi raz nie wykona zadania lub nie odpowie na pytanie? – spytał, świdrując ją wzrokiem.

- O tym nie pomyślałem… - odpowiedział Max.

- Da jakiegoś fanta. Element swojej odzieży – zaproponował Tom.

- Czy to nie jest przesada? – spytała nerwowo Monika, w obawie, że jej siostra już niebawem wyląduje tutaj naga.

- Spokojna głowa, Monia. Dam radę. – Madzia zmarszczyła brwi. – Dawaj pytanie.

- Czy czujesz coś do któregoś z członków One Direction? – spytał Nath.

Nie zdawał sobie sprawy, że się pogrąża. Jay ukrył twarz w dłoniach. Wszyscy wyczekująco wpatrywali się w Madzię, która była poirytowana. Skąd nagle u niego te pytania o konkurencyjny zespół. Westchnęła ciężko i postanowiła rozegrać sprawę psychologicznie.

- Tak – odpowiedziała zgodnie z prawdą. Lubiła ich, a było to w końcu jakieś uczucie.

- Jemu nie chodzi o to, czy żywisz do nich sympatię – oznajmił Tom. – Chodzi o uczucia bliższe niż przyjaźń.

- Nie zawarł tego w pytaniu – broniła się.

- Tak, ale w języku angielskim to jest nieco inaczej – wyjaśniła jej siostra.

- Och. W takim razie… TAK – odpowiedziała nastolatka, wpatrując się Nathowi głęboko w oczy. Nie była pewna, ale wydawało jej się, że dostrzegła tam iskierkę zazdrości.

W błyskawicznym tempie podchwyciła butelkę i zakręciła ją z całych sił, by wylosować Natha.

- Nie no, serio? Ta butelka jest jakaś zepsuta! – zezłościł się Tom.

Nathan wybrał prawdę.

- Dlaczego zaprosiłeś na sylwestra Dionne? – spytała Madzia, przypierając Natha do muru.

Zapanowała długa cisza. W głowie miotał się z samym sobą, nie wiedząc, jak wybrnąć z sytuacji. W końcu zdecydował się na wymijającą odpowiedź.

- Jest moją przyjaciółką. – Chciał sięgnąć po butelkę, ale odsunęła rękę, uniemożliwiając mu sięgnięcie.

- Prawda! – powiedziała, tym razem sama rzucając mu świdrujące spojrzenie.

Spojrzał na Jaya, jakby oczekując ratunku, ale ten tylko wzruszył ramionami i dopił swoje piwo do końca, ruszając po kolejne i pytając, czy komuś czegoś nie trzeba.

- Dobra. Nie chciałem iść sam. Zadowoleni? – spytał, wyrywając Madzi butelkę i zakręcając nią gwałtownie tak, że wleciała między Toma i Monikę i zablokowała się, szyjką wskazując chłopaka.

- Prawda czy wyzwanie, Tom? – spytał lekko poirytowany i podchmielony nastolatek.

- Wyzwanie. – Chłopak nie musiał się długo zastanawiać.

- Pocałuj Brukselkę – nakazał Nath i zwycięsko się uśmiechnął.

Monika wyglądała na skonsternowaną, Tom na nieco zawstydzonego.

- Możemy ustalić, że takich zadań nie wykonujemy – zaproponował Max.

- Nie ma zmieniania zasad w trakcie zabawy! – zagrzmiał donośnie Nath, ciskając gromy z oczu. – Całuj albo wskakuj nago do jeziora!

- W bieliźnie – poprawił go Jay. – W sumie nie jest aż tak zimno, a przy kominku można się rozgrzać i…

- W porządku, zrobię to – oznajmił Tom, odchrząkując. – Jeśli Monica nie ma nic przeciwko.

- Nie chcę, żebyś się przeziębił – przyznała szczerze, wzruszając ramionami.

Max i Jay wyglądali na dość zaniepokojonych tym faktem, tym bardziej, że Monica i Tom nie wypili zbyt dużo, a zamierzali pójść w tango i to w ich towarzystwie.

Tom złapał twarz Moniki okoloną bujną, rudawą grzywą i odwrócił się do wszystkich tyłem. Nie widzieli, jak przebiegł pocałunek, ale mogli się domyślić, że o żadnym szale namiętności nie można było mówić.

- To miał być pocałunek? – prychnął Nath. – Zaledwie ją cmoknąłeś!

- Nie sprecyzowałeś. – Tom wzruszył ramionami. – Zresztą, nie dam ci tej satysfakcji. Z jakiegoś dziwnego powodu, wyżywasz się dziś na wszystkich, jakbyśmy ci w czymś podpadli. Uważam, że powinieneś iść się położyć.

- Nie chcę iść się położyć! – warknął Nath, niemal rozbijając butelkę, którą przed zniszczeniem uchroniła Madzia.

- W porządku, spokój wszyscy! – Max zaklaskał w dłonie jak jakiś nauczyciel, pragnący spokoju w klasie. – Teraz kolej Toma.

- A może zrobimy sobie małą przerwę? – zaproponowała nastolatka, niepokojąc się, że w odwecie na przyjacielu Tom kiedy tylko go wylosuje, każe mu pocałować właśnie ją.

- Dobry pomysł – westchnął Jay. – Muszę do łazienki.

- Ale przed chwilą była przerwa! – Tom zmarszczył brwi.

- Patrz, spodobało mu się – zachichotał Max. – Ale przerwa to dobry pomysł, bo muszę odcedzić kartofelki.

Jak zarządzono, tak się stało. Wszyscy mieli nadzieję, że Nath zaśnie i nie będą musieli go więcej znosić, ale nic takiego się nie stało. Jay i Max poszli do łazienki, Monika zaczęła parzyć herbatę, a Tom sprawiał pogawędkę moralizującą Nathowi.

- Rozumiem, że między tobą i Maggie istnieje dość dziwna relacja – powiedział. – Ale błagam cię, nie wyciągaj tego przy wszystkich, bo sprawiasz przykrość nie tylko sobie, ale i jej. To wasza prywatna sprawa i powinniście to rozwiązać na spokojnie rozmawiając. Bez świadków.

 - Dziękuję za wysiłki, ale zdajesz sobie sprawę, że całkiem prawdopodobne, że jutro nie będę tego pamiętał?

- Tak. I dlatego proszę cię… nie, ja cię błagam, żebyś poszedł już spać.

Po długich namowach Tomowi udało się przekonać Natha do położenia się spać. Zaprowadził go na górę do jednej z sypialni i z zadowoleniem stwierdził, że chłopak zasnął niemal od razu.

Jay natomiast odbył sobie pogawędkę z Madzią, kiedy tylko wrócił z łazienki.

- Jej tak zawsze wszystko leci z rąk? – spytał, wskazując na Monikę, która szamotała się, próbując rozplątać torebki herbaty ekspresowej. Część z nich już leżała na ziemi, a dziewczyna rozglądała się, czy aby nikt tego nie widział.

- Wiesz jak to mówią? Gdy człowiek się spieszy…

- … to się diabeł cieszy – dokończył. – Znam to powiedzenie.

- No właśnie. A wiesz kiedy jeszcze się diabeł cieszy? – spytała Madzia, podejrzliwie spoglądając na przyjaciela, który zrobił zdziwioną minę.

- Nie, kiedy? – zaśmiał się swoim charakterystycznym śmiechem.

- Kiedy się kłamie.

Zapanowała chwila ciszy.

- Szczerze powiem, że nie wiem, o co ci chodzi. My z Nathem nic nie knujemy z Dionne, tylko…

Język zaczął mu się plątać, bo również trochę wypił tego wieczora. Pogrążał siebie i kumpla, ale jej nie o to chodziło.

- Doceniam, że sypnąłeś wasze knowania, ale miałam na myśli coś innego. A mianowicie… - zawiesiła głos, by spotęgować emocje. – Twój „rzekomo zaginiony” portfel. – W powietrzu nakreśliła cudzysłów.

- Rzekomo zaginiony? – prychnął i zaśmiał się dość sztucznie, ale właśnie tak brzmiał jego śmiech, więc kto wie, może był szczery. – Zostawiłem go w restauracji.

- I włożyłeś tam numer tej dziennikarki? – spojrzała na niego podejrzliwie.

- Winny!  - rozłożył ręce w geście poddania.

- Tak się składa, że kiedy szukałam twoich gaci w torbie, to natrafiłam na portfel. I albo masz zapasowy, albo coś kręcisz… - Nastolatka wymierzyła na niego palcem, ale źle oceniła odległość i prawie trafiła mu do nosa.

Roześmiał się, a do pomieszczenia wrócił Max, wszyscy zasiedli więc na swoje miejsca i rozmowa była zakończona. Tom opowiedział o swoim bohaterskim wyczynie.

- Czyli zaciągnąłeś Natha do łóżka, tak? – spytał Jay i się roześmiał, ale widząc mordercze spojrzenie Madzi, zamilkł.

- Ale on miał się kąpać w bieliźnie – westchnęła nastolatka.

- Uwierz, że nie ma na co patrzeć. – Tom machnął ręką. – Tu masz dopiero kawałek ciasteczka. – Uniósł koszulkę i zaczął się chwalić muskulaturą. – Proszę, nie krępuj się. Dotknij. Jest za darmo.

- Nie chcę macać twoich mięśni, wszyscy wiemy, że są świetne – prychnęła i się roześmiali.

Atmosfera się rozluźniła. Bez pijanego Natha bawili się jakoś bardziej efektownie. Tom zakręcił butelką i natrafił na Monikę. Uśmiechnął się swoim dziwacznym uśmiechem jak upośledzony.

- Prawda – wybrała dziewczyna, zanim zdążył spytać.

- Kto z zespołu jest według ciebie najbardziej atrakcyjny? – spytał, dumnie prężąc pierś.

Wzrok trzech chłopaków skierował się na nią. Przypomnieli sobie jak fotograf kiedyś powiedział, że któryś z nich podoba się obu siostrom. To była doskonała okazja, aby dowiedzieć się prawdy. Madzia również była ciekawa odpowiedzi, więc wybałuszyła gały na siostrę, która gorączkowo myślała nad błyskotliwą odpowiedzią. W końcu uśmiech rozjaśnił jej twarz.

- Marvin – odpowiedziała, zawadiacko się uśmiechając.

- Bez takich! Chodziło mi o The Wanted!

- Cóż, nie sprecyzowałeś… - słusznie zauważyła.

- Ale wyprężył muskuły, to było do wydedukowania. – Jay stanął w obronie przyjaciela. – Niestety, musisz odpowiedzieć.

- Zgadzam się, to było oczywiste, że chodzi o nas. – Max, na którego spojrzała, wyczekując ratunku przyznał rację kolegom.

Nagle wszystkim zaczęło zależeć, by poznać odpowiedź.

- W porządku, odpowiem – zobowiązała się i budowała napięcie przez pół minuty. – Nathan – wypaliła w końcu.

- CO?! – spytali wszyscy zszokowani, łącznie z Madzią, która wyglądała na oburzoną. Czy jej siostrze zawsze musieli podobać się ci sami członkowie zespołów co jej?

- No… wiecie… jest uroczy i ma taki seksowny głos i… - tłumaczyła Monika.

- Serio? Nath? – obruszył się Tom.

- Cóż mogę powiedzieć? – Dziewczyna wzruszyła ramionami.

- Twój gust jest dość rozpięty. Między Marvinem i Nathem widzę jednak kilka znaczących różnic – zaśmiał się Max.

Monika zaczęła już kręcić butelką, kiedy Madzia ją zatrzymała.

- Zaraz, zaraz… Powiedziałaś, że Nath, bo jego tu nie ma! – krzyknęła, odkrywając prawdę. – Wcale nie uważasz, że jest najbardziej atrakcyjny!

Monika lekko się zarumieniła i spuściła głowę, czym dała im do zrozumienia, że ściemniała.

- Mów prawdę, albo czeka cię jezioro! – przymusił ją Tom.

- Niestety już za późno! – oświadczyła Madzia. – Okłamała nas, więc czeka ją kąpiel w bieliźnie.

- Dajmy jej szansę się zreflektować - nalegał Jay, który bardzo chciał poznać odpowiedź, ale go zignorowali.

Roześmiali się i kontynuowali grę, dopóki Tom nie dostał zadania, którego nie mógł wykonać. Pocałować Jaya z języczkiem. Sytuacja była dość komiczna, bo chciał to zrobić, ale Loczek zaczął mu uciekać po całym domu i kategorycznie oznajmił, że odgryzie mu język, gdy tylko ten spróbuje mu go wepchnąć do gardła.

- Zrobiłeś to specjalnie, prawda? – spytała Monika Maxa, chichocząc, kiedy Tom przedstawiał Jayowi walory swoich namiętnych pocałunków. Słyszała coś w stylu „zapytaj Brukselkę”, ale zupełnie to zignorowała.

- Pewnie, że tak. Chciałem, żebyśmy wszyscy musieli wziąć orzeźwiającą kąpiel w jeziorze. Nikt nie może się wyłamać. Choć powiem szczerze, że nie spodziewałem się, że Tom będzie taki chętny… - odpowiedział Max.

- A ja myślałam, że to ty masz dziwne skłonności co do Jaya – zauważyła Madzia, przypominając sobie sen chłopaka, który niedawno opowiadał.

Już piętnaście minut później stali na nabrzeżu jeziora, trzęsąc się z zimna i próbując po kawałeczku zamoczyć stopy. Mieli na sobie kurtki lub płaszcze, a pod spodem samą bieliznę. Całe szczęście, że okolica była opuszczona, bo zapewne wzięci zostaliby za jakichś zboczeńców.

- Dobra, raz się żyje! – oznajmiła Monika, zrzucając kurtkę i ruszając przed siebie, by już po chwili zanurzyć się w lodowatej wodzie. Nie chciała, żeby oglądali ją w bieliźnie, więc poszła pierwsza.

- To nie fair, jej jest wiecznie gorąco – westchnęła Madzia. Obserwowała, jak Tom i Max dołączają do jej siostry i miała szczerą nadzieję, że ten pierwszy jej nie utopi.

- Nie musisz tego robić, jeśli nie chcesz – odezwał się Jay, który został z nią na brzegu.

- Ty nie musiałeś dzwonić do tej dziennikarki, a mimo to wybrałeś kłamstwo o zgubionym portfelu – powiedziała, poczciwie się uśmiechając.

Zrzuciła z siebie kurtkę i wbiegła do wody, zostawiając go na brzegu. Wszyscy mieli jakieś tajemnice, których nie chcieli zdradzać, ale zimne jezioro potrafiło złagodzić obyczaje. Ten zimny prysznic był im wszystkim potrzebny, tyle że z zupełnie innych powodów.

- Ale zimna woda… - wydusiła z siebie Monika, szczękając zębami. Stała po pachy w lodowatym jeziorze i sama nie wierzyła, że dała się na to namówić i na dodatek weszła jako pierwsza.

- Przecież tobie jest wiecznie gorąco! – zachichotała Madzia, pluskając jej w twarz.

- Hej, bez takich, bo… - zaczęła Monika po polsku, by w końcu rozdziawić szeroko oczy, kiedy ujrzała znajomy kształt na brzegu. – O Boże… - powiedziała, zmuszając wszystkich, by się obejrzeli.

Na plaży stał golusieńki Nath, który z wyciągniętymi w górę rękoma zaczął biec w kierunku wody i chlapać nią wokoło.

- NA BOMBĘ! – wrzasnął w końcu, wskakując i zanurzając się cały łącznie z włosami.

- Nie mam okularów, ale wydaje mi się, że on był… - zaczął Max.

- Tak, nagi – dokończył Jay.

- I podekscytowany… -  dodał Tom.

- Nie chcę o tym słyszeć! – Madzia zatkała sobie uszy. Całe szczęście, że byli dość daleko od brzegu, bo nie mogła dokładnie przyjrzeć się, czy rzeczywiście jej przyjaciel był „podekscytowany”.

- Mówiłeś, że położyłeś go spać – odezwała się Monika, spoglądając spode łba na Toma, kiedy Nath bez większych rezultatów próbował zatopić głowę Jaya w wodzie.

- Wychodzimy, zanim dostaniemy zapalenia płuc! – zakomenderował Max.

Tom i Jay wzięli Natha pod pachy i zaczęli ciągnąć go w stronę brzegu. Max szedł przodem, za nim dziewczyny.

- Nie wierzę, że to zrobił – powiedziała młodsza z sióstr, zakrywając się rękoma. Przed chłopakami z dziwnych powodów się nie krępowała, ale pojawienie się Natha sprawiło, że listek figowy jakby opadł, odkrywając ją przed światem.

- A ja nie wierzę, że zrobił to – dodała Monika, nagle blednąc na twarzy jeszcze bardziej.

Z tyłu Nath zaśmiewał się do rozpuku, bo właśnie wyrwał się chłopakom, podbiegł do niej i odpiął jej stanik, który złapała w ostatniej chwili, zanim odsłonił jej cycki. Chciał doskoczyć też do Madzi, ale ta spojrzała na niego tak morderczym spojrzeniem, że poddał się Jayowi, który zaczął dalej holować go w stronę brzegu.

- Ja zapnę! – zaoferował się Tom.

- Nic nie będziesz zapinał, zboku – warknęła Madzia, sama pomagając siostrze. Szło jej to jednak dość opornie.

- Szybciej, bo marznę. – Monika zaszczękała zębami.

- Nie mogę, kiedy tak gapi mi się na ręce – wyjaśniła młodsza siostra.

Reszta stała już na brzegu owinięta w kurtki i koce, które ze sobą przytargali. Nath chciał zrzucić swój, krzycząc coś o wolności przekazu i pięknie natury ludzkiego ciała, ale Jay i Max mu nie pozwolili. W końcu Madzi udało się zapiąć siostrze haftki od stanika i razem z Tomem ruszyli na brzeg, gdzie zostali otuleni ciepłymi kocami.

- Maggie może być zimno, niech weźmie jeszcze ten – oznajmił stanowczo Nath, po raz kolejny tej nocy stając przed nimi w stroju Adama.

- Nath! – Jay doskoczył do niego i okrył go szczelnie kocem, który chciał oddać dziewczynie. – Weź mój, Maggie – zaoferował się, podając jej swój koc.

Odmówiła. Nie miała jak trzymać dwóch koców i kurtki w objęciach (kurtek nie zakładali, bo by się zmoczyły). Pięć minut później znajdowali się już w domku.

Tom nadepnął na jakiś kamień i przeciął sobie stopę. Monika jak ostatnia Matka Teresa poszła do łazienki szukać apteczki.

Kiedy wróciła z łazienki, przebrana w świeżą bieliznę z walizki i owinięta najgrubszą ze swoich bluz, wszyscy już wygrzewali się przy kominku.

- Łazienka wolna! – zakomunikowała i obserwowała jak jej siostra wystrzela jak z procy.

Nath smacznie spał na fotelu, Jay i Max zajęli kanapę, a Tom przysiadł na krześle i przyglądał się rozciętej nodze.

- To tylko zadrapanie – stwierdziła, polewając ranę, którą wcześniej sam oczyścił wodą utlenioną.

Zacisnął zęby, żeby nie zakląć lub nie pisnąć z bólu. Na szybko przylepiła mu gazę i owinęła stopę bandażem.

- Gotowe! – oznajmiła dumnie, wskazując swoje dzieło.

Madzia wróciła do pomieszczenia również przebrana i wysuszona. Wzięła sobie też ręcznik, którym suszyła zamoczone końcówki włosów.

Reszta oprócz Natha miała włosy suche, ale żeby się ogrzać, rozsiedli się razem koło kominka, przykrywając się kocami. Tom wziął gitarę i cicho zaczęli podśpiewywać Iris zespołu Goo Goo Dolls. Zawczasu była to jedna z ulubionych piosenek Moniki i na szczęście jej nie zepsuli. Madzi też spodobał się ten cover i bawili się bardzo dobrze.

Wypili jeszcze kolejną herbatę i wzięli się za rozmowę. Chyba nigdy nie rozmawiali tak długo i tak przyjemnie. Madzia nie mogła oprzeć się uczuciu, że gdyby Nath nie spał, byłoby niezręcznie. Cieszyło ją jednak, że uciął sobie drzemkę, bo stał się nieznośny.

- O której masz jutro samolot? – zagadnął Monikę Jay, kiedy skończył się temat o wpływie alkoholu na ludzki organizm.

- O osiemnastej – odpowiedziała, upijając łyk gorącej herbaty.

- Odwieziemy cię na lotnisko – zobowiązał się.

- Dzięki, ale nie musicie. Nie chcę, żeby fanki zacałowały was na śmierć.

- Zacałowały? – spytał nieprzytomny Nath, unosząc głowę.

- Śnij dalej, śpiąca królewno – zachichotała Madzia, a on jak gdyby nigdy nic wrócił do swojej wygodnej pozycji. – Nie wiem jak wy, ale ja bym się już położyła – oznajmiła Madzia, spoglądając na zegarek, który wskazywał prawie trzecią.

- Dobry pomysł – ziewnął Max.

- W porządku. Maggie i Monica wezmą jedną sypialnię, a ty z Tomem drugą. Ja będę spał na kanapie i pilnował Śpiącej Królewny – oświadczył Jay, wskazując na Natha, który właśnie ściskał poduszkę z sofy, jakby była to jego dziewczyna.

- Ptaszek ma rację, przyda mu się opieka. – Max pokiwał głową. – Ale jesteś pewien, że chcesz dobrowolnie spać tutaj?

- Na sto procent – zaśmiał się chłopak.

- No więc, dobra. Pilnuj naszej księżniczki, a ja idę w kimono – poinformował Tom, rzucając wszystkim „dobranoc” i biegnąc na górę.

- Noga chyba się zagoiła – zauważył Jay, widząc, jak chłopak w ogóle się tym nie przejmuje.

- Toma nic nie złamie – zakończył dyskusje Max i razem z dziewczynami powlókł się na górę.

Madzia zapomniała telefonu, a że nie chciała, by dobrał się do niego Nath, zostawiła czynność ścielenia łóżka siostrze, a sama wróciła na dół. Zastała Jaya podczas szamotaniny z prześcieradłem.

- Daj, pomogę! – zaśmiała się, widząc jego nieporadność.

- Dzięki – uśmiechnął się z wdzięcznością.

Już po chwili kanapa wyglądała na przyzwoite miejsce do spania.

- Chyba nie będzie aż tak źle. Nath będzie bardziej połamany – zauważył chłopak, wskazując na przyjaciela, który gnieździł się w fotelu, z nogami wyciągniętymi na pufie.

- Sam jest sobie winien. Mógł tyle nie pić.

- A ty już widzę wytrzeźwiałaś?

- Tak. Zimna kąpiel w jeziorze potrafi zdziałać cuda. – Uśmiechnęła się do niego i rozejrzała po pomieszczeniu, by wypatrzeć swój telefon.

Leżał obok kominka. Wzięła go i spojrzała na wyświetlacz.

-  Co za dziura, nawet zasięgu nie ma – powiedziała po części sama do siebie, a po części do kolegi, który układał się do spania.

Była lekko poirytowana, ale przecież nie chciała odpisywać Liamowi. A może chciała? Jednak nie potrafiła trzeźwo ocenić swoich uczuć, więc postanowiła ugryźć się w język. Najwyraźniej wyglądała na zmartwioną, bo Jay zapytał, czy dobrze się czuje.

- Tak, wszystko w porządku – zapewniła pospiesznie. - A ty? – zmarszczyła brwi.

- Ja? Też w porządku – odpowiedział, ale jakoś nie wydało jej się to zbyt szczere. Wolała jednak nie drążyć tematu.

- Dobranoc – pożegnała się i poszła na schody.

- Dobranoc, Maggie. Nie martw się sprawą z The Saturdays. Nie damy ci odejść.

W pokoju dogasał ogień z kominka, a jego smutne oczy wydawały się jej w tej chwili jeszcze smutniejsze niż w rzeczywistości były. Uśmiechnęła się, choć nie była pewna, czy jest w stanie to dostrzec.

- Doceniam to, Jay. Dziękuję.

Madzia po powrocie do pokoju zastała siostrę leżącą w łóżku. Nie była pewna, czy ta już śpi, ale się nie odzywała, więc i ona od razy się położyła. Była zmęczona tym pełnym wrażeń dniem. Zasnęła od razu, gdy przyłożyła głowę do poduszki. Za ścianą słyszała rozmowę Toma i Maxa, ale nie mogła wyłapać jej sensu. Zagłębiała się w objęcia Morfeusza, bo odpoczynek był jej teraz tak bardzo potrzebny. To był kolejny szalony dzień w Wielkiej Brytanii, a nie zdawała sobie sprawy, że sytuacja skomplikuje się jeszcze bardziej. Nad ranem bowiem w okolicy miasteczka rozpętała się burza, która zalała okolicę, odcinając Aquadrome od cywilizacji...

 ~*~