Rozdział 68 - "Bomba uczuć"

Nadszedł ten rozdział, na który sporo z Was czekało... deklaracja uczuć. Podeszłam do niej jednak w nieco dziwny sposób i mam nadzieję, że mimo wszystko Wam się spodoba.

Dziękuję za komentarze :*

W tym rozdziale na jaw wychodzą skrywane uczucia, kiedy chłopcy odwożą siostry na lotnisko.

~*~

Godzinę później, kiedy już pożegnała się z chłopakami z One Direction po raz drugi, stała w kuchni mieszkania Jaya twarzą w twarz ze swoją siostrą. Otrzymała trzy propozycje zostania w Anglii, a jednak zdecydowała się dać sobie przerwę na przemyślenie wszystkiego i powrót do Polski. Zaczynała się szkoła, stare obowiązki, szare życie. Ciche "wracam" wydobyło się z ust obu sióstr równocześnie i było to dość dziwne wyznanie. Madzia spojrzała na Monikę zdziwiona. Studia nie wymagały od niej sztywnego trzymania się ustalonego planu zajęć. Mogła zostać, spełniać swoje marzenia. W oczach starszej siostry wyczytała jednak, że istniały pewne rozterki, do których nawet sama przed sobą nie chciała się przyznać.

Nath nie wierzył, że siostry odjeżdżają. Wzrokiem molestował Neytiri, która schroniła się w swoim domku za obszernym konarem. Jay natomiast wyglądał na rozgorączkowanego. Co chwilę latał od sypialni do łazienki i sprawdzał, czy nie zostały jakieś rzeczy. Tylko Max zachowywał spokój.

- Jak możesz tak siedzieć? - zapytał Jay, widząc, że Łysy w spokoju prowadzi pożegnalną pogawędkę z dziewczynami.

- A co mam robić? Płakać? Skakać z radości? Jak kochają, to wrócą - uśmiechnął się do dziewczyn. - Ale będę za wami tęsknił... Maggie, kiedy leżałaś na ziemi na lotnisku, grzmotnięta naszym wózkiem bagażowym i półprzytomna, nawet mi przez myśl nie przeszło, że staniemy się tak bliskimi przyjaciółmi... A ty, Monica - celowo użył imienia starszej z sióstr, co wywołało uśmiech na jej twarzy. - Kiedy poświeciłem telefonem w twoją twarz po tym, jak wysadziłaś korki w całym hotelu...

- Nie zapomnij o zmacaniu jej cycka - wtrącił nieprzytomnie Nath, a Jay przysiadł na kanapie obok zgromadzenia, stwierdzając, że wszystkie rzeczy są zebrane.

- Pierwszy raz widzieliśmy ją w holu, kiedy wbiegła z rozwianymi włosami w zielonej bluzce, z kurtką w objęciach. Pomachała nam wtedy jak gdyby nigdy nic, a przecież uciekała przed taksówkarzem, bo nie miała mu czym zapłacić - podsunął Maxowi Jay, przenosząc się myślami do tamtych chwil.

Monika spojrzała na niego zdziwiona i próbowała otworzyć usta, żeby coś powiedzieć, ale przerwał jej Max, który potarł twarz dłońmi.

- Wy naprawdę wyjeżdżacie.

Było to najdramatyczniejsze z ich pożegnań, zaczynali robić się sentymentalni i nie mieli pewności, że jeszcze kiedyś się zobaczą.

- Zaraz musimy wychodzić - oświadczyła w końcu Monika, pociągając nosem.

- Brukselka się wzruszyła? - zachichotał Max.

- Co? Nie, zwykły katar! - warknęła dziewczyna i wzrokiem odszukała swój niewielki bagaż. - Zadzwonił ktoś po taksówkę?

- My was zawieziemy - zaoferował się Max.

- Jak? Jay nie ma samochodu, ba, nawet prawa jazdy, a twój dom jest za daleko - wtrąciła Madzia.

- W takim razie pojedziemy z wami taksówką. I damy znać Tomowi, Sivie i Nareeshy, że spotkamy się na lotnisku. - Max podrapał się po łysinie.

- I dopilnujemy, żeby tym razem wsiadły do samolotu - powiedział cicho Nath, ale został zignorowany przez wszystkich. Tylko Madzia rzuciła mu smutne spojrzenie.

- Nie sądzę, żeby Tom chciał mnie oglądać po wczorajszym, ale Madzia powinna się pożegnać. Może najpierw podjedziemy do mieszkania Nareeshy? Nie będziemy go ciągać po lotniskach, skoro nie chce - zaproponowała Monika.

- To miałoby sens, gdyby Tom nie chciał cię oglądać - prychnęła Madzia.

- Ty wiesz o czymś, o czym ja nie wiem? - zaciekawił się Max.

- Nie - ucięła nastolatka, ale zdziwionej siostrze rzuciła podejrzliwe spojrzenie. Nadal nie wykluczyła sekretnego romansu i kłótni dla zachowania pozorów. - Ale pojedźmy do mieszkania Nareeshy. Seev jest u niej, a całe The Wanted na lotnisku to zbyt wiele.

Jak postanowili, tak zrobili. W piątkę wpakowali się do taksówki. Madzia musiała siedzieć w połowie na Maxie, a w połowie na swojej siostrze. Nath zajął miejsce przy oknie, a Jay z przodu. Piętnaście minut później dziewczyny razem z Maxem weszły po schodach, by ostatecznie się pożegnać z Sivą i jego dziewczyną, a Nath i Jay zostali przed taksówką, żeby kierowca nie uciekł z bagażami dziewcząt, choć tak naprawdę woleli porozmawiać.

- Stary, czemu nic z tym nie robimy? - zagadnął Jay.

- Z czym? - zdziwił się nieobecny Nath.

- Z tym, że dziewczyny wracają do Polski i może już nigdy ich nie zobaczymy.

- Wolę, żeby Maggie wyjechała niż nadal pozostawała obojętna i doprowadzała mnie do szału.

- A ja wolę, żeby jej siostra wywoływała pożary i doprowadzała mnie do szału niż żeby znajdowała się daleko poza moim zasięgiem.

- Co? - Nath spojrzał na Jaya, który wzruszył ramionami i objął się rękoma. Tego dnia panował ziąb, a on założył tylko cienką skórzaną kurtkę. - Czy ty... Czy tobie... Podoba się siostra Maggie?

- Chłopie, a czy Brukselka nie jest daniem idealnym dla wegetarianina? - westchnął Jay.

- Nic nie rozumiem z tej głupiej metafory, ale... Czy ona o tym wie?

- Nie. Nikt nie wie, oprócz Maggie.

- Powiedziałeś Maggie, a mi nie?! - uniósł się Nath, a przyjaciel go uciszył.

- Nic jej nie powiedziałem. Rozgryzła mnie, jest bystra.

- A ja to niby co?!

- Nie skomentuję tego.

- Lepiej nie komentuj. I od kiedy to trwa? - Nath kontynuował przesłuchanie.

- Bo ja wiem? Od pierwszego wejrzenia?

Nath zakrztusił się zimnym powietrzem, którego haust nabrał w usta.

- Stary... Działasz jak żółw. Albo raczej jak zdechły żółw. W ogóle nie działasz.

- Odezwał się ten, co "działa" - prychnął Jay, zakreślając w powietrzu cudzysłów.

- Swatałeś mnie z Maggie, a cały czas wzdychałeś do jej siostry... Hipokryzja.

- Niezupełnie wzdychałem. Po prostu ją polubiłem, ale dopiero po czasie zrozumiałem, że często wspominam pierwszą chwilę, w której ją ujrzałem. I że przyjemność sprawiają mi wszystkie jej docinki. A kiedy przypadkowo sprawiałem jej przykrość, mnie robiło się przykro, bo nie chciałem jej zranić. Kiedy myślałem, że wyjechała, odchodziłem od zmysłów. A kiedy Stephenie Faleo dała mi swój numer, udałem, że zgubiłem portfel, do którego wsadziłem jej numer, żebyście nie pchali mnie nieustannie w jej ramiona.

- Bo to nie w jej ramionach chciałeś być, rozumiem - westchnął Nath, obejmując kumpla ramieniem. - Musisz powiedzieć jej, co czujesz. Inaczej wsiądzie do tego samolotu i już jej nigdy nie zobaczysz. Chyba że pojedziemy na koncert do Polski, ona kupi bilet i będzie na tyle z przodu, że dojrzysz ją ze sceny. No i sam wyślesz jej bilety, bo ona na to gówno sama nie pójdzie.

- Jakie gówno, Nath? Co ty pierdzielisz?

- Och, nic. Pewnie wolałaby iść na koncert JLS.

- Każesz mi wyznać, co czuję, a tymczasem sam nie powiedziałeś Maggie, że ją kochasz - słusznie zauważył Jay, sprytnie zmieniając temat.

- To co innego. Ona całowała się z Liamem, najwyraźniej coś do siebie czują. Monika nawet przez chwilę, będąc w Anglii nie zainteresowała się nikim poza Marvinem. Ale do niego wzdychają wszystkie, nawet Maggie i Jayne.

- A ten kelner z Polski? Mówią tym samym językiem.

- Ale on jest kelnerem. I przebiera się za Świętego Mikołaja. Ty jesteś sławny i masz kasę, zrozum, że dobra z ciebie partia. Uwierz w siebie, chłopie! - Nath poklepał przyjaciela po ramieniu.

- Ale pieniądze to nie wszystko...

- No i? Monica tylko z pozoru jest interesowna. W końcu oddała tysiąc funtów na hospicjum podczas naszego pobytu na Barbadosie.

- Nic jej nie powiem, Nath. Gdyby jej na mnie zależało, zostałaby w Anglii.

- Cóż, tu masz sporo racji. To samo tyczy się Maggie. Zresztą, jesteśmy zupełnie inni. Ona rozrywkowa i żywiołowa, ja spokojny i nudny. Ona lubi Liama, ja nie. Nie, Jay, ja też nie deklaruje swoich uczuć. Ale ty powinieneś.

- Wow, wymieniłeś naprawdę sporo różnic. Raptem jedną - prychnął Jay. - Co z tego, że macie przeciwne usposobienie? Przeciwieństwa się przyciągają.

- Nie. To ludzie o podobnym charakterze mają większe szanse na stworzenie udanego związku. Jak ty i Monica. Jesteście w tym samym wieku, lubicie się bawić, przesadzacie z alkoholem, płaczenie nad urodą Marvina, lubicie wycinać kawały i swatać ludzi... Że już nie wspomnę, że w pierwszym tygodniu w autokarze okryłeś ją kocykiem, kiedy zasnęła przy naszym kierowcy - wymieniał Nath, ale Jay mu przerwał.

- To tylko nieznaczące pierdoły. Ale ty i Meggs, bracie... - Jay się zamyślił. - Od kiedy spędziła w twoim rodzinnym domu tyle czasu, wiedziałem, że nie macie innego wyjścia jak być razem. Zatrzaśnięcie w chłodni, wspólne święta, noce spędzone w jednym łóżku... Jej na tobie zależało, Nath. Jeśli teraz nie zależy, to tylko przez ciebie, bo zachowywałeś się jak gbur i kretyn. A przecież ty taki nie jesteś.

- Dzięki stary. Ty też jesteś świetnym gościem.

Zaczęli się ściskać i nie zauważyli, że nie są już sami. Nagle usłyszeli chrząknięcie.

- A może skończycie z tym kryciem się po kątach i otwarcie wstąpicie w gejowski związek, zanim spóźnię się na samolot? - spytała Monika, spoglądając na chłopaków znacząco. Odskoczyli jak oparzeni i wymienili znaczące spojrzenia.

- Pożegnaliście się, a oni nie chcą jechać z nami? - zaciekawił się Jay, aby odwrócić uwagę od swojego parszywego nastroju chłopaka ze zranionym sercem.

- Nie zastaliśmy ich. Podobno pojechali już na lotnisko - wyjaśniła Madzia. - Wsiadamy?

Wpakowali się do taksówki, znowu musieli siedzieć jedno na drugim.

- Pewnie się cieszycie, że wrócicie w bardziej komfortowych warunkach? - spytała Madzia ze śmiechem, ale było jej smutno ich zostawiać.

Na lotnisko zajechali w ciszy. W terminalu dostrzegli Sivę i Nareeshę, żwawo do nich machających.

- A Tom? - zasępiła się Madzia.

- Zaraz będzie. Poszedł do sklepu - wyjaśnił Seev.

- Do sklepu? Przecież my zaraz mamy samolot! - uniosła się Monika, a siostra poklepała ją po ramieniu.

- Spokojnie, pomarudzisz jak wsiądziemy - oświadczyła z uśmiechem, a na horyzoncie ujrzała Toma, który pędził po śliskiej posadzce, a na końcu wyhamował, ale tak, że poleciał wprost na Monikę, którą przewrócił na ziemię i przygniótł całym ciężarem.

- No proszę! - Max klasnął w ręce. - Pierwszy raz z Maggie mieliśmy do czynienia na lotnisku, kiedy przez nas grzmotnęła o ziemię. A teraz na pożegnanie, jej siostra ląduje przez nas w niemal tym samym miejscu.

Madzia odwróciła wzrok od Toma nieudolnie próbującego pomóc jej siostrze wstać. Spojrzała do tyłu, gdzie chłopcy potrącili ją wózkiem bagażowym. W oku zalśniła jej łza.

- Och... będę za wami tęsknić! - oświadczyła, dając się przytulić Łysemu, który był dla niej jak starszy brat.

- My za tobą też, mała - westchnął Max.

- Duży się odezwał - prychnął Tom, który już stanął do pionu, a Monika nadal się otrzepywała.

- Dobra, dosyć kłótni! - ucięła Madzia. - Uściskajcie nas.

Wszyscy zaczęli się tulić. Nareesha nie chciała puścić Moniki, z którą się zaprzyjaźniła, a Tom i Max wzięli Madzię w kleszcze. Jakieś nastolatki zaczęły piszczeć i podbiegły po autorgrafy, ale Nath, dość niegrzecznie zwrócił im uwagę, że teraz są zajęci, "nie widać?!".

- Mam coś dla was - oświadczył nagle Tom i spod kurtki wyciągnął szarą kopertę, którą podał Madzi. - Na pamiątkę.

Dziewczyny zajrzały do środka i znalazły tam zdjęcie, na którym były z chłopakami. Zrobiono je na balu maskowym, jeszcze zanim wszyscy się upili. Monika miała kostium Brukselki, wszyscy uśmiechali się szeroko.

- Dzięki, Tom - powiedziała Madzia, dając upust łzom, które zalśniły jej na policzkach.

- Więc to naprawdę koniec - oświadczył Nath, podchodząc do Madzi i łapiąc ją za dłonie, tak, jak to nieco wcześniej zrobił Liam. Następnie przytulił nastolatkę do siebie. - Przepraszam, że byłem takim pajacem. Twój pobyt tutaj mógł wyglądać o wiele lepiej.

- Zobaczymy się w lipcu, więc przy dobrych wiatrach będziesz miał szansę na rehabilitację - oświadczyła Madzia ze śmiechem.

- Zamierzacie odwiedzić nas w lipcu? - zainteresował się Jay.

- My nie. Ja zamierzam przyjechać do was do pracy na wakacje. I mam nadzieję, że Nath znowu załatwi mi posadę jakimś małym szantażem. - Nastolatka uśmiechnęła się od ucha do ucha.

- W takim razie... - westchnął Jay, który poczerwieniał na twarzy. - Muszę porozmawiać z twoją siostrą na osobności.

Madzia i Nath zrobili duże oczy. Zszokowana Monika dała się prowadzić Jayowi na stronę, nie mając pojęcia, o co chodzi.

- Co chciałeś mi powiedzieć, Jay?

- Ja... ten... no... słuchaj...

- No, wyduś to z siebie. Cokolwiek to jest, zniosę to. Jeśli używałeś mojego podkładu to wiedz, że zauważyłam, ale nie przeszkadza mi to - zaśmiała się, a on złapał ją za ramiona i wreszcie wydusił z siebie to, co powinien był zrobić już dawno.

- Kocham cię.

Otwarte szeroko usta siostry dały Madzi do zrozumienia, że Jay się zdeklarował. Teraz wszystko zależało od odpowiedzi.

- Jay, co ty mówisz? Jeszcze nie wytrzeźwiałeś od wczoraj, czy to głupi kawał na koniec mojego pobytu tutaj? - spytała zszokowana dziewczyna.

- Co on jej mówi? - zaintrygował się Tom, próbując nadstawić uszu.

- Nie interesuj się - prychnęła Madzia, ale sama zrobiła to samo, podobnie jak wszyscy.

- Nigdy nie byłem tak trzeźwy i poważny jak teraz. I... jeśli chociaż po części czujesz coś do mnie, albo jest szansa, że kiedyś poczujesz, nie wsiadaj do samolotu. Zostań, niekoniecznie pracować dla McFly. Zostań ze mną.

Monika nie wiedziała, co powiedzieć. Wydawało się, że chłopak mówi szczerze, ale dlaczego zrzucał na nią taką informację jak bombę?

- Jay, czuję się przyparta do muru, a nie zamierzam podejmować żadnych decyzji pod presją. Ale wiem jedno, wcale mnie nie kochasz. Pomyliłeś sympatię z miłością, bo większość twoich przyjaciół jest w stałych związkach, a ja byłam jedyną odpowiednią wiekiem kandydatką na twoją dziewczynę. - Monika zmarszczyła brwi i spojrzała na Jaya, by upewnić się, że zrozumiał jej słowa. Wyglądał na skonfundowanego.

- Tak... - pokiwał w końcu głową, a jego poważny wyraz twarzy zamienił się w uśmiech. - To na pewno to. Byłem zdesperowany, a ty nawinęłaś się pod rękę.

- No... widzisz. Więc wszystko między nami w porządku? - spytała, aby się upewnić, a on skinął głową.

- Super! - Objęła go oboma rękoma i cmoknęła w policzek.

Chwilę później stali już w towarzystwie.

- O czym rozmawialiście? - zaciekawił się Siva.

- Prosiłem Brukselkę, żeby nie opisała wszystkich moich wpadek w jakiejś polskiej gazecie. - Jay wzruszył ramionami, a Monika uśmiechnęła się dobrodusznie.

- Ale nie mogę dać wam takiej obietnicy - zaśmiała się.

Madzia i Nath spoglądali na Monikę i Jaya ze zmarszczonymi brwiami, ale ci tylko wzruszyli ramionami.

- Komu w drogę, temu kopa! - oświadczyła w końcu Madzia, zacierając ręce. - Pożegnałyśmy się, więc pora lecieć. Ale będziemy w kontakcie, tak? - spojrzała na wszystkich, żeby się upewnić.

- Dobra, idźcie, bo się popłaczę - zakończyła Nareesha, jeszcze raz ściskając dziewczyny. Zadziwiające, że na początku wydała im się pustą lalą.

Dziewczyny ruszyły w stronę odprawy celnej, machając pozostawionym chłopakom i Nareeshy.

- Będzie mi ich brakowało - oświadczyła Madzia siostrze.

- Cholera, ja tak nie mogę! - Jak na zawołanie rozległ się głos Toma, który puścił się biegiem w ich stronę, przeskoczył rząd ławek i dopadł do nich zasapany, rzucając się na Monikę.

Madzia zbierała koparę z ziemi, widząc jak ją całuje. Szybko przekonała się jednak, że tak naprawdę tylko przytulał jej siostrę, bo wcześniej się z nią nie pożegnał.

- Przyjaciele? - zapytał, robiąc głupią minę, a Monika skinęła głową.

Jeszcze raz pomachały chłopakom i zniknęły im z pola widzenia.

- Coś ty jej, ośle, powiedział, że i tak wylatuje? Nie miałeś jaj wyznać prawdy? - syknął Nath przez zęby do Jaya.

- Powiedziałem prawdę, ale ona stwierdziła, że na pewno wydaje mi się, że ją kocham, bo innej pod ręką od dawna nie miałem.

- I co, rzeczywiście tak jest?

- Nie, już za nią tęsknię - zasępił się Jay.

Tom wrócił uśmiechnięty od ucha do ucha, bo udało mu się pożegnać siostry bez zachowania urazy. Max spojrzał na niego zszokowany.

- Teraz się z nią pogodziłeś kiedy odjeżdża? - zapytał.

- Musiałem powiedzieć, co mi leżało na wątrobie, inaczej nie zaznałbym spokoju sumienia. - Tom wzruszył ramionami, dając Nathowi do myślenia.

Młodszy chłopak szybko ruszył biegiem za dziewczynami, próbując wzorem przyjaciela przeskoczyć rząd ławek, ale wywalił się jak długi i opadł na kolana. Niezrażony bolącą częścią ciała, gnał dalej, nieco koślawo, by w końcu dogonić siostry w samą porę przed odprawą celną.

- Maggie! Zabraniam ci wracać do Polski!!! - zagrzmiał na całą halę. - Nie obchodzi mnie, że cały świat się dowie, co do ciebie czuję! Możecie robić mi zdjęcia! Tak, kocham tę dziewczynę i nie zawaham się podłożyć tu bomby, żeby tylko odwołano wszystkie loty!

Monika uderzyła się otwartą dłonią w czoło. Madzia stała z otwartymi szeroko ustami, a ludzie wokoło wydawali się nie wiedzieć, kim jest ten nastolatek w rozwianych włosach. Cóż, a dla ochrony ważne było tylko słowo "bomba", które uruchomiło lawinę zdarzeń. I ta lawina dosłownie przygniotła Natha, kiedy dwóch ochroniarzy rzuciło się na niego, unieruchomiając go przy ziemi.

- Panowie, spokojnie! - prosiła Madzia. - On nie ma żadnej bomby! Chodziło mu o bombę uczuć...

Monika odciągnęła siostrę od zamieszania, zanim i ją wezmą na przesłuchanie.

- Maggie, kocham cię! - wykrzykiwał Nath, kiedy go odciągali. - Słyszysz?! Kocham cię! I będę na ciebie czekał! Choćby i do wakacji!

Wolałaby, żeby krzyknął coś bardziej romantycznego jak na przykład "do końca życia", ale musiała zadowolić się tym, co miała. Spojrzała na siostrę, ale ta pokręciła głową.

- Przegapimy lot. Chcesz tu zostać? - spytała, a Madzia rzuciła ostatnie spojrzenie Nathowi. Ustami bezgłośnie przeprosiła go za brak odpowiedzi i przeszła przez odprawę, by wrócić na stare śmieci.

Wszystko powoli wracało do normy. Polska była taka, jaką ją zostawiły. Ale one się zmieniły i to nieodwracalnie.

~*~