Rozdział 82 - "Plan siedmiodniowy"

Niestety ze względu na brak czasu nie będę mogła wstawiać rozdziałów codziennie. Mam je napisane, ale zawsze staram się sprawdzać błędy, a przeczytanie też zajmuje trochę czasu. Teraz będę miała czas dopiero w piątek i wtedy też zostawię komentarze u Was :)

W tym rozdziale chłopacy z The Wanted organizują urodzinową niespodziankę dla Toma w tym samym czasie, w którym One Direction planują swoją imprezę.

~*~

Ciekawe, kiedy chłopcy będą mieli wakacje. Takie myśli krążyły po głowie Madzi, kiedy tego wieczora położyła się wcześniej spać. To zmieniłoby wszystko. Spędziłaby z nimi nie tylko kilka dni, ale przy dobrych wiatrach dwa tygodnie. To wystarczyłoby, żeby na dobre wybiła sobie z głowy Harry'ego. Oglądanie dzień w dzień jego gołego tyłka i słuchanie denerwujących tekstów na pewno skutecznie sprawiłoby, że wszelkie dziwaczne uczucia, które się w niej budziły odeszłyby w niepamięć. Bo na pewno było to tylko zwykłe i dość głupie zauroczenie spowodowane nadmiarem czasu, który ostatnio spędzała ze Stylesem. No a nikt nie mógł odmówić mu uroku osobistego, a już na pewno nie modelka, z którą flirtował... Madzia potrząsnęła głową, by oddalić od siebie te niepokojące myśli. Musi skupić się na zadaniu. Siedem dni. Tyle miała na zmianę swojego życia, znalezienie pracy lub kliknięcie na facebooku statusu "w związku". Cały czas nękały ją te same myśli, więc postanowiła położyć się spać ze słuchawkami na uszach i przesłuchać po raz kolejny piosenki One Direction z nowej płyty, które Harry wgrał jej na telefon, kiedy zatrzasnęli się w schronie.

Monia tymczasem czuła, że wywierci dziurę w podłodze, kiedy zdała sobie sprawę, że poprzedniej nocy mogła po pijaku powiedzieć Maxowi coś, czego nie powinien wiedzieć, a mianowicie wspomnieć o orientacji seksualnej Kuby. Wszystko byłoby dobrze, gdyby chłopak utrzymał język za zębami, ale obawiała się, że wcale tak się nie stanie, a wręcz przeciwnie, Jay dowie się o wszystkim i znowu zacznie się odchodzenie od polityki przyjaźni na rzecz... no właśnie, na rzecz czego? Chyba mogła być spokojna, bo póki co nikt nie pojawiał się u jej drzwi z bukietem kwiatów.

Usiadła na kanapie w salonie i spojrzała na zegarek. Miała siedem dni na zmianę swojego życia i musiała zacząć od dnia następnego.

- Cóż, to więcej niż Kopciuszek - westchnęła i nawet nie wiedząc kiedy, zasnęła.

I spałaby tak jeszcze długo, gdyby nie głosy, dobiegające ją z kuchni.

- Niech śpi. Ostatnio sporo przeżyła, wypoczynek się jej przyda - mówił znajomy męski głos, który na szczęście nie należał do Jaya.

Monika usiadła na sofie i spojrzała w stronę kuchennego stołu, przy którym Madzia konwersowała z Kubą. Zegarek wskazywał dwunastą i się przeraziła. Na palcach wyszła do łazienki, doprowadziła się do stanu używalności i dopiero przywitała gościa.

- Nie jesz śniadania? - zapytał chłopak podejrzliwie, zerkając w stronę lodówki, bo zauważył, że nie zamierzała sobie nic przygotować.

Lekko poirytowana, mimo iż odzwyczaiła się od jedzenia, zrobiła sobie płatki kukurydziane, które jadła, podczas gdy on opowiadał o sobie i wypytywał, jak się czują.

- A jak noga? - zagadnął do Madzi, która się ożywiła.

- Dziękuję! Wreszcie ktoś zauważył, że mam ją w gipsie! - Madzia nie chciała przyznać, że tak naprawdę irytował ją fakt, że Harry na ich "randce" nie zapytał o jej zdrowie. - W porządku. Prawie w ogóle nie boli.

- A kiedy obraz zawiśnie na ścianie? - Kuba głową wskazał na wielkie płótno, które przedstawiało Monikę na rydwanie w towarzystwie Maxa, Jaya i Borisa. Na ramie suszyły się skarpetki, których nie było gdzie powiesić w łazience.

- Za siedem dni - oświadczyła Monia. - Jak wrócimy do domu.

- Wracacie do Polski?

- Taki jest plan. Chyba, że Monia dostanie fuchę w reklamie. Albo zajdzie w ciąże. - Młodsza siostra wzruszyła ramionami, a Kuba zakrztusił się herbatą, którą popijał. Najwyraźniej uznał, że stosowne będzie zmienienie tematu, ale kiedy otwierał usta, żeby coś powiedzieć, na stole zawibrował telefon, Moniki, na którym wyświetliło się zdjęcie Maxa, który robił z ust dzióbek niczym ryba.

- A ten czego może chcieć? - spytała sama siebie rudowłosa.

- Pewnie chce spytać, jak nasze wrażenia po "randkach". Powiedz, że było super - poleciła Madzia, a Monika odebrała. Chwilę słuchała w ciszy i potakiwała.

- No dobra, a mogę zabrać Kubę? - spytała, a po drugiej stronie słuchawki rozległo się parsknięcie, przez co wspomniany chłopak zmarszczył brwi i spojrzał na Madzię, ale ta wzruszyła ramionami, bo nie miała pojęcia, o co chodzi.

- Pewnie, możesz go zabrać. Tylko ubierzcie się wizytowo - poprosił Max i rozłączył się, chichocząc ku niezadowoleniu Moniki.

- Idiota - syknęła.

- O co chodziło?

- Zaprosił nas na imprezę niespodziankę dla Toma. Ma urodziny czwartego, ale wtedy będzie się spodziewał, więc wynajęli klub na pojutrze.

- Acha. A dlaczego jest idiotą, skoro nas zaprosił? - spytał Kuba, widząc, że Monika nie kwapi się, by cokolwiek wytłumaczyć, choć przed chwilą pytała kolegę, czy może go zabrać ze sobą.

- Nie, nie. Idiotą jest z innego powodu. - Monika machnęła ręką, więc jej przyjaciel o nic już nie pytał.

- A ja? - poirytowała się Madzia.

- Też masz przyjść. Powiedział, że możesz nawet zabrać Harry'ego Stylesa. Chyba ma dobry humor.

- CO??? A dlaczego niby miałabym go zabrać? - uniosła się nastolatka.

- Nie wiem, Madzia. Powtarzam słowa Maxa.

- A ja mam wypożyczyć frak? - wtrącił Kuba.

- Max powiedział, że mamy się ubrać wizytowo, ale z tym upodabnianiem się do pingwina bym nie przesadzała. W końcu to impreza dla Toma.

Madzia wyszła z kuchni, zostawiając siostrę i Kubę samych. Wzięła swój telefon i wbiła numer Harry'ego. Rzeczywiście dobrym pomysłem byłoby powtórzenie ich wypadu po licytacji, tym razem jednak w lepszej scenerii.

- O, hej, Maggie! Właśnie miałem do ciebie dzwonić! - odezwał się chłopak po drugiej stronie słuchawki.

- No to jakaś telepatia - westchnęła Madzia.

- Chciałabyś się wybrać ze mną i z chłopakami na imprezę? Mamy parę dni wolnego zanim zaczniemy próby do występu na zakończenie igrzysk. Eleanor już znasz, a teraz poznasz Perrie i Carę.

Madzia głośno zakasłała.

- Przepraszam, jaką Carą? - spytała oschłym tonem.

- To moja nowa przyjaciółka, modelka. Na pewno ją polubisz.

Madzia nie miała pojęcia, co może znaczyć określenie "nowa przyjaciółka". Przyjaciele nie są nowi. Ich trzeba poznać, polubić, przeżyć coś razem... Styles jakoś nie chciał jednak nazwać rzeczy po imieniu.

- O, nie wątpię - prychnęła w słuchawkę. - I przyjdę. Tak się składa, że chciałam spędzić trochę czasu z Liamem - palnęła nastolatka. - Po namyśle stwierdziłam, że rzeczywiście powinnam się skusić na randkę i dopiero podjąć jakąś decyzję w jego sprawie.

Sama nie wiedziała, dlaczego to palnęła. Po drugiej stronie słuchawki zaległa cisza, a potem przez kilka minut Harry upewniał się, czy nie robi go w konia, ale kiedy zapewniła, że tak nie jest, przyznał, że jest pozytywnie zaskoczony.

- Powiem Liamowi.

- Sama mu powiem!

- No... dobra. To widzimy się na miejscu, tak? To klub "Bar Celona".

- Barcelona?

- Nie, taka gra słów - roześmiał się. - Pamiętaj, żeby się ładnie ubrać.

- Jakbym nigdy wcześniej się ładnie nie ubrała.

- Nie o to mi chodziło.

- "Nie o to mi chodziło". - Madzia zaczęła przedrzeźniać Harry'ego i się rozłączyła po zdawkowym "pa". Zapomniała zapytać, kiedy przypada ta cała impreza, ale wysłał jej informację i adres w smsie.

Wydarzenia zbiegały się w czasie. Niespodziankowa impreza dla Toma i impreza z chłopakami z One Direction miały odbyć się 3 sierpnia, czyli za dwa dni.

- Monia! Całkiem możliwe, że plan siedmiodniowy będzie miał dość problematyczne konsekwencje! - zawołała Madzia z sypialni do siostry i rzuciła się na łóżko.

Musiała kupić sobie coś ładnego do ubrania, bo bardzo zależało jej, żeby wypaść jak najlepiej. Żadna Cara jej nie podskoczy. Już nigdy nie da sobie w kaszę dmuchać. Dlatego następnego dnia wyciągnęła siostrę na zakupy, żeby wybrały sobie coś ładnego do ubrania. Pochodziły po promocjach i do mieszkania wróciły zadowolone i obładowane siatami.

- Zdajesz sobie sprawę, że zostało nam niewiele kasy? - upewniła się Monika, stawiając na łóżku swoje pakunki.

Madzia była bardziej optymistycznie nastawiona.

- E, tam. Na siedem dni starczy.

*

Czuły się dość dziwnie, że w ten sam dzień idą na dwie różne imprezy. Dodatkowo Madzia obawiała się, że Tom będzie zły, że nie pojawiła się na jego imprezie niespodziance, ale jeszcze większy lęk odczuwała przed swoją misją, która wydawała się nie mieć żadnego sensu. Dlaczego kiedy Harry wspomniał o tej modelce nagle poczuła potrzebę zbliżenia się do Liama? Czy aby zrobić przyjacielowi na złość? Wolała się nad tym nie zastanawiać, bo było to tak abstrakcyjne. Czekała cierpliwie aż Liam po nią przyjedzie i wycierała spocone ręce o sukienkę, bo nie była pewna, czy będzie w stanie z nim normalnie rozmawiać. Kiedy poprzedniego wieczoru do niego zadzwoniła i zapytała, czy chciałby pojawić się na imprezie w jej towarzystwie, nie wydawał się zbyt entuzjastycznie nastawiony. Może ją rozgryzł? Nie, nie mógł. Nie byłby w stanie znać uczuć, których sama do końca nie była pewna. A może oczywiste było, że wbrew rozumowi Harry Styles zaczyna jej się podobać?

- Radzę ci zaprzestać tych praktyk, bo pognieciesz sukienkę - poleciła Monika, wyrywając ją z rozmyślań. - Denerwujesz się randką z Liamem, tak?

- To nie randka! - obruszyła się Madzia.

- Tak... Powiedz to jemu, kiedy odstawi cię do domu i będzie chciał pocałować - westchnęła Monika i spojrzała na zegarek.

Do drzwi rozległo się pukanie. Madzia spanikowała, bo nie zdążyła jeszcze umyć zębów. Pobiegła szybko to zrobić ku rozbawieniu starszej siostry, która wołała za nią jakieś dwuznaczne teksty, ale nie była w stanie ich usłyszeć.

- Zapraszam - oświadczyła Monika, wpuszczając znajomego do środka.

Miał na sobie granatową koszulę zapiętą niemal na ostatni guzik i lekko połyskujące spodnie. Całe szczęście, że Madzia wybrała nieco rockowy luk, a nie postawiła na elegancką sukienkę koktajlową, którą rozważała.

- Idziesz z nami? - spytał Liam, mierząc Monikę wzrokiem.

Sama również była ubrana wizytowo i czekała na swoją podwózkę na imprezę urodzinową Toma. Razem z Madzią kupiły mu zabawny gadżet, cycki kołyszące się na sprężynach. Kuba miał po nią przyjechać kilka minut temu, ale napisał, że się nieco spóźni, więc sterczała w swojej zielonej sukience jak kołek, bo nie znosiła czekać nawet minuty.

- Nie. Ja idę na urodziny Toma - wyjaśniła, siadając delikatnie w fotelu i uważając, by nie wygnieść sukienki.

- Acha. A gdzie jest Maggie, jeśli mogę spytać?

- Ostatnie poprawki - rzuciła zdawkowo Monika. - Czyli klepnij sobie, bo to może trochę potrwać.

- Wcale nie, już jestem! - zameldowała się młodsza siostra.

Liam, który właśnie zamierzał usiąść zatrzymał się w połowie drogi do pufy i wyprostował się jak zerwana struna. Spoglądał na Madzię z takim zachwytem, że oblała się rumieńcem i miała nadzieję, że tego nie zauważy. Oczy miała pomalowane przez siostrę ciemnymi cieniami. Nigdy nie nosiła tak mocnego makijażu, ale najwyraźniej robił on wrażenie. Do tego miała na sobie bordową sukienkę bez rękawów, przewiązaną ozdobnym paskiem i wzorzyste rajstopy, które świetnie komponowały się z ciężkimi botkami na niewielkich obcasach. Nowa fryzura, obcięte dość radykalnie włosy z rozjaśniającymi pasemkami również dodały jej wyrazu.

- Wyglądasz pięknie - odezwał się po chwili cichej adoracji Liam, a ona nie wiedząc, co powiedzieć, zamachała mu torebką przed oczami.

- Idziemy?

Kiwnął głową i przepuścił ją w drodze do drzwi.

- A ty nie chcesz się zabrać z nami? Możemy cię podwieźć - zaproponował Liam starszej siostrze swojej przyjaciółki, ale ta pokręciła głową przecząco, wymawiając się, że czeka na Kubę.

Kiedy jednak za plecami Liama ujrzała Madzię, która żywiołowo zachęcała ją do wybrania się w podróż z nimi, wzruszyła ramionami i postanowiła robić za przyzwoitkę. Napisała do przyjaciela wiadomość, że spotkają się na miejscu i wbiła się na tylne siedzenie samochodu Liama, zanim Madzia tam wystartuje (bo nagle cały jej spokój zamienił się w paraliżujący stres).

Liam twierdził, że wie, gdzie jest klub, do którego wybierała się Monika i że jest on niedaleko tego, do którego jechał on z Madzią. Nie wspomniał tylko, że są one na tej samej ulicy, a ściślej, niemal obok siebie, oddzielone tylko ciemnym zaułkiem, w którym ustawiono kontenery na śmieci, a w których miejsce dla siebie znajdowali palacze z obu miejscówek.

- Kluby "Bar Bados" i "Bar Celona"? - przeczytała na głos Monika. - No, od kiedy to leżą koło siebie? A może ja coś z geografią nie teges?

Liam spojrzał zdziwiony na dziewczynę, która mówiła do siostry po polsku, ale ta tylko machnęła ręką, życzyła dobrej zabawy i poszła w stronę miejsca niespodzianki urodzinowej dla Toma. Było ciepło, więc nie miała żadnej kurtki. Kupiła sobie szmaragdową sukienkę z nieco dłuższym rękawem. Kolor idealnie kontrastował z jej rudymi włosami i po raz pierwszy od dawna czuła, że wygląda ładnie. Włosy siostra zakręciła jej w subtelne fale na prostownicę, była więc gotowa do wejścia w świat celebrytów bez wstydu.

Nie znosiła jednak sama pojawiać się w klubie, więc zadzwoniła po Maxa, który już po chwili wyszedł po nią, z niewielkim niepokojem rozglądając się, czy w pobliżu nie ma żadnych dziennikarzy. Monika stała tak z małą torebką przewieszoną przez piersi i czekała, aż zauważy, że stoi mu niemal tuż pod nosem.

- Na miłość boską, czy ty jesteś ślepy?! - spytała w końcu ze złością, ciągnąc go za ramię do środka.

- Brukselka? Normalnie cię nie poznałem! - usprawiedliwił się chłopak. Złapał ją za rękę i okręcił kilka razy wokół własnej osi. - Czy ty schudłaś?

- Zamknij się - warknęła na niego. - A ty się skurczyłeś.

Rzeczywiście fakt, że wyglądała dobrze zawdzięczała utracie wagi, którą powoli nabierała. Od pobytu w szpitalu przytyła już jednak dwa kilo. On natomiast był od niej trochę niższy, bo założyła dość wysokie szpilki. Wyglądało to dość komicznie, więc się zamknął.

- Serio, wyglądasz bardzo ładnie - oświadczył dla złagodzenie jej dąsania, więc obdarzyła go uśmiechem.

- Przecież miałam się ubrać ładnie. A Kuba już jest? - Tym razem to ona się rozglądała. Minęli szatnię i kierowali się w stronę wynajętej vipowskiej loży, o czym Max poinformował ją, między zazdrosnym mierzeniem jej wysokiej sylwetki, a informowaniem, że kiedy Tom się zjawi, wyskoczą z balonami i armatkami konfetti.

- A twój homoseksualny przyjaciel jeszcze nie przyszedł - dorzucił Max na koniec, a Monika rzuciła mu mordercze spojrzenie.

- Powierzyłam ci to w sekrecie - syknęła przez zęby, kiedy w oddali widziała już Sivę i Nareeshę, którzy rozpromienieni machali do niej.

- Wiem. I sekretem to zostanie. Ale skoro jego interesują bardziej chłopcy niż dziewczynki, pozwolisz, że zajmę się znalezieniem dla ciebie odpowiedniego kawalera? - zaproponował w żartach, a ona zbiła go z pantałyku, nie protestując.

- Jak sobie chcesz. Ale masz na to pięć dni, bo wtedy wracam do Polski, jeśli nic nie będzie mnie tu trzymać.

Max nie zdążył nic odpowiedzieć, bo Nareesha rzuciła się na szyję Monice i zaczęła komplementować to, jak świetnie wygląda. Oprócz nich w loży była też Michelle, której Monika dawno nie widziała, a która wyglądała na lekko złą, że jej chłopak zostawił ją, by przyprowadzić do stolika przyjaciółkę. Nath rozmawiał z Dionne, ale kiedy zauważył przybycie kolejnej osoby, uprzejmie się przywitał i poznał swoją przyjaciółkę z Moniką, która zdecydowała się nie wydawać żadnych niepochlebnych opinii o małolacie, bo jej siostra nie była już w końcu nim zainteresowana. Chyba... W gruncie rzeczy sama nie nadążała za miłosną listą Madzi.

- Usiądź koło mnie! - ochoczo zaproponowała Dionne, ale skrawek kanapy, który został jej na rogu stołu nie wydał się Monice zbyt kuszący, podobnie jak towarzystwo.

- Dzięki, ale w Polsce panuje przesąd, że jak dziewczyna siada na rogu stołu, to zostanie starą panną - roześmiała się i gwałtownie się odwróciła, by zająć upatrzone już wcześniej miejsce koło Nareeshy i Sivy.

Z impetem zderzyła się z Jayem, który najprawdopodobniej wrócił z łazienki (bar odpadał, bo nie niósł nic do picia).

- Sorki - przeprosiła i niezręcznie próbowała go ominąć, ale stał jak kołek, wgapiając się w nią tak, że miała ochotę zapaść się pod ziemię. - Mam coś na twarzy? - zapytała, instynktownie dotykając policzka, ale on pokręcił głową.

- Nie, nie masz. Ale wyglądasz prześlicznie.

- Dzięki - rzuciła cicho.

Jay zamaszystym gestem wskazał jej wcześniej upatrzone miejsce, ale zdając sobie sprawę, że będzie musiała siedzieć koło niego, oświadczyła, że najpierw pójdzie do łazienki.

- Tylko się pospiesz, bo Kelsey napisała, że są już w drodze! - zawołał za nią Max i odebrał prezent, który postawił obok pozostałych.

Monika szybkim krokiem ulotniła się do łazienki, by spojrzeć w lustro i upewnić się, że rzeczywiście wygląda prześlicznie. Pewnie miała rozmazany makijaż, albo coś między zębami. Albo poszło jej oczko w rajstopach. Albo... naprawdę wyglądała ładnie.

- Czy to możliwe, żeby Brukselka zakwitła? - dobiegły ją z tyłu chichoty Sivy i Maxa, ale ten pierwszy szybko zamilkł, najprawdopodobniej wtedy, kiedy Nareesha uderzyła go pięścią, bo pisnął z bólu.

Więcej dziewczyna nie słyszała, bo zniknęła w czeluściach wyłożonej lustrem damskiej łazienki, w której zdołała obejrzeć się z każdej strony i stwierdzić, że wygląda nienagannie. Musi tylko zrezygnować z alkoholu, żeby nie przestać się pilnować i nie tańczyć, żeby nie potargać fryzury. I przetrwa. Już z daleka kiedy wracała do towarzystwa ujrzała Kubę w niebieskiej koszuli i granatowej marynarce i uśmiechnęła się szeroko. On podniósł się z miejsca, wpatrzony w nią jak w obrazek. Wyciągnął do niej rękę, a kiedy podała mu swoją, ucałował ją szarmancko niczym dżentelmen.

- Wyglądasz pięknie - szepnął po polsku znad całowanej dłoni, a Monika wiedziała, że spaliła buraka, co Maxowi na pewno wydało się niedorzeczne, ale w tej chwili wolała nie myśleć o jego zdaniu na ten temat.

- Dziękuję. Ty również prezentujesz się całkiem do rzeczy - odpowiedziała z uśmiechem i zajęła miejsce, które jej wskazał obok siebie.

Siedzieli więc na obszernej narożnikowej sofie i swobodnie dyskutowali, czekając na Toma. Monice nawet przez myśl nie przeszło, by zająć się refleksją nad tym, w jaki sposób jej siostra spędza czas w klubie obok.

Madzia też w ogóle nie rozmyślała nad wieczorem siostry, bo sama była zaaferowana swoim. Kiedy Monika udała się do "Baru Bados", ona została z Liamem i zrobiło się niezręcznie. Co gorsza, najwyraźniej tylko dla niej, bo on konwersował z nią jak najbardziej swobodnie, kiedy udali się do wnętrza, gdzie nikogo jeszcze nie było. Siedzieli więc sami, sącząc zamówione w barze drinki, a Madzia miała nadzieję, że pomoże jej to rozwiązać język, bo przytakiwanie i nerwowe chichoty nie stawiały jej w najlepszym świetle.

- Nudzisz się, tak? - spytał w końcu chłopak, widząc jak nieobecnym wzrokiem ogarnia zegar wiszący na ścianie.

- Masz rację - przytaknęła, a on się roześmiał, sprowadzając ją na ziemię. - Palnęłam gafę? - spytała zmieszana.

- Przyznałaś, że się nudzisz - zauważył. - Przepraszam, że nie jestem bardziej rozrywkowym towarzystwem.

- To ja przepraszam! Och, jestem okropna - westchnęła i ukryła twarz w dłoniach.

- Nie jesteś. Zdawałem sobie sprawę, że przez jakiś czas będzie między nami niezręcznie. To całe "bycie przyjaciółmi" po tym, co razem przeszliśmy, to ciężki kawałek chleba.

- Z ust mi to wyjąłeś.

- To może nie będziemy się spinać? W końcu wcześniej jakoś funkcjonowaliśmy, a widziałem cię nago i utknęliśmy razem w windzie - zaśmiał się.

- Nago?! - przeraziła się. - Kiedy?!

- No... pamiętasz, jak wpadłem do twojej wanny? - Chłopak urwał i poczekał aż ona przytaknie. - Piana się nieco przerzedziła i...

- No to pogrzebałeś szansę na normalną konwersację. Tak mi wstyd. - Dziewczyna poczerwieniała mimo podkładu, który miała na twarzy.

On przykrył jej dłoń swoją i spojrzał jej w oczy.

- Ale to wspaniałe wspomnienia - słusznie zauważył, nie spostrzegłszy się, że tuż nad nimi stoi już Harry w towarzystwie chudej blondyny, która wisiała mu na ramieniu.

- Dlaczego siedzicie przy barze? - spytał Harry swoim zwyczajnym wolnym tempem. Jej siostra stwierdziła, że chłopak jest opóźniony i rzeczywiście dla kogoś postronnego musiał sprawiać takie wrażenie.

- Czekaliśmy na was - wyjaśnił Liam.

- Ale my już dawno jesteśmy - oświadczył Styles, a Madzia i Liam popatrzyli na siebie i wybuchli śmiechem.

- Musiałem sprawdzić w złej loży - oznajmił chłopak i pomógł przyjaciółce zejść z wysokiego stołka.

- Eeee... w każdym razie siedzimy tam - Harry wskazał lożę, w której Niall machał do nich zamaszystym gestem. - A to jest Cara - przedstawił swoją towarzyszkę.

- Amerykanka - stwierdziła Madzia, podejrzliwie kiwając głową. - Miło mi.

- A ty jesteś...?

- Polka - rzuciła zdawkowo Madzia i oddaliła się, zanim blondyna zapytała ją o imię.

Liam wzruszył ramionami w stronę przyjaciela, bo nie potrafił wyjaśnić tego zachowania. Styles został jeszcze przez chwilę przy barze, by zaopatrzyć siebie i swoją "przyjaciółkę" w drinki i dołączył do towarzystwa, gdzie Madzia zapoznawała właśnie Perrie z Little Mix, dziewczynę Zayna.

Eleanor, która nieodłącznie siedziała przy Louisie chciała koniecznie wiedzieć, jak udała się randka, więc Madzia nie omieszkała w zabawny sposób sparodiować ich wypad do "Parów" i posiłek królów.

- Ogólnie rzecz biorąc... MASAKRA - podsumowała ze śmiechem, a Harry spojrzał na nią z wyrzutem.

- Wtedy mówiłaś coś innego! - zaparł się, a ona wzruszyła ramionami.

- Nie chciałam robić ci przykrości. Nie spisałeś się.

- To trzeba było licytować Liama! - zaznaczył dobitnie Harry, a Madzia spojrzała na chłopaka, w towarzystwie którego tu przyszła i się uśmiechnęła.

- Już naprawiam ten błąd.

Atmosfera na chwilę zrobiła się dziwna, bo Harry wylał drinka na swoją towarzyszkę, która naburmuszyła się, ale kiedy zaczął wycierać ją serwetkami ze stołu, nie omieszkała musnąć jego dłoni i kilka minut później już flirtowała z nim, wypytując o tatuaże i nowy teledysk oraz zbliżający się występ na olimpiadzie. Co chwilę wypinała też cycki i chichotała głupiutko. Kiedy rzuciła jakiś tekst o Polsce jako o zacofanym kraju ze wschodu, wprowadziła Madzię we wściekłość. Przeprosiła towarzystwo i wyszła jakimś bocznym wyjściem, by zmaltretować kosz na śmieci, który przewrócił się, wypluwając swoją zawartość.

- Cholera!!! - wrzasnęła. - Co jest ze mną nie tak?! Zabiję ją!!!

Nastolatka urwała, widząc zdziwione spojrzenie Toma, który stał naprzeciwko niej z papierosem w ustach. Znajdowała się w zaułku między klubami, który służył za palarnię.

- Okres? - spytał ze śmiechem, kiedy się uspokoiła.

- Raczej wredna modelka - warknęła Madzia i w skrócie wyjaśniła Tomowi sytuację, że ta obraziła jej ojczysty kraj.

- Pokaż mi ją, to zgaszę peta na jej czole - oświadczył śmiertelnie poważnie chłopak, a kiedy nastolatka zdała sobie sprawę, że rzeczywiście jest do tego zdolny, złagodziła jego agresywne zapędy.

- A jak tam urodziny? - spytała. Zegarek wskazywał 22, a więc bawili się w najlepsze. - Niespodzianka się udała?

- Przegapili moje wejście, bo Max musiał koniecznie "porozmawiać z twoją siostrą" - westchnął Tom. - Tak więc stałem z Kelsey dobrą minutę, zanim w ogóle zauważyli, że przybyłem. Wtedy ten Kuba odkaszlnął i Siva zreflektował, że trzeba odpalić armatkę z confetti. Ale nie mógł jej ogarnąć, więc sam mu ją wyrwałem i... ta dam! - Tom wyciągnął z kieszeni garść kolorowych skrawków papieru i podrzucił je do góry.

- Czyli nie podobało ci się? - spytała zawiedziona Madzia.

- Nie, nie podobało mi się, że ty nie przyszłaś. Niespodzianka i tak wypaliła i bawimy się świetnie. Tylko Michelle się nadąsała na Maxa, że wyszedł z Brukselką i sobie poszła. Ale może to i lepiej, bo przy niej jakoś zawsze się hamował. - Tom wzruszył ramionami, a Madzia pokiwała głową w milczeniu. Nagle chłopak zmienił temat. - Hej, Malik przyszedł z matką?

Nastolatka spojrzała w stronę drzwi do klubu, z którego wyszła, gdzie pojawił się Zayn w towarzystwie Perrie. Przyszedł zapalić. Dziewczyna miała przefarbowane na biało włosy, pot lśnił na jej czole, a gruba sukienka z czegoś na kształt tweedu upodobniała ją do starej babci.

- To jego dziewczyna, przecież wiesz! - zachichotała Madzia, a Tom jej zawtórował i zgasił peta. - I wszystkiego najlepszego, Tom.

- Dzięki, Maggie. Jak ci się znudzi towarzystwo małolatów, wbijaj do nas.

Madzia uśmiechnęła się do przyjaciela i pełna zacięcia, wróciła do stolika. Nie zamierzała siedzieć w ciszy. Początkowo dyskutowała z Niallem, bo głupio jej było, że jako jedyny siedzi sam, ale szybko zrozumiała, że głośną muzykę ciężko jest przekrzyczeć i lepiej skupić się na rozmówcy, którego miała na wyciągnięcie ręki. Zresztą, drink nieco ją ośmielił i mimo iż nie zamierzała pić więcej, poczuła przypływ pewności siebie.

- Zdradzę ci pewną tajemnicę - szepnęła do ucha Liama, a ten wytężył słuch. - Od początku uważałam cię za najprzystojniejszego członka One Direction.

- Uuuu... Czyżbym wietrzyła jakiś romans? - zachichotała Eleanor, ale ani Liam, który uśmiechnął się poczciwie, ani Madzia, upojona swoim dość odważnym wyznaniem, nie byli w stanie tego usłyszeć.

Harry za to najwyraźniej słyszał, bo zaczął szeptać coś swojej modelce na ucho, wzorem przyjaciółki. I tak zleciał wieczór, na wyścigu flirtów. Kiedy Madzia intencjonalnie, choć niby przypadkowo, dotykała kolana Liama, Harry ocierał się o biust swojej towarzyszki. Kiedy Madzia zaśmiewała się z żartu Liama, Harry zrywał boki ze śmiechu ze słów wypowiedzianych przez blondynę. Niall nie ogarniał sytuacji, bo się schlał, Zayn był zajęty Perrie, a Louis nie mógł zająć się swoją ukochaną, bo bawiła go zaistniała sytuacja, która wyglądała przekomicznie z punktu widzenia obserwatora. Ani Madzia, ani Harry nie zdawali sobie jednak z tego sprawy.

- Jestem zmęczona - szepnęła nagle Cara do ucha chłopaka, któremu prawie siedziała już na kolanach.

- To my się zbieramy - zaanonsował Harry.

- Prosicie o pozwolenie? - roześmiała się Madzia, a chłopak uśmiechnął się, ale było to robienie dobrej miny do złej gry.

Wyszedł po dość dziwacznym pożegnaniu, a nastolatka została skazana na Liama. Gesty czułości osłabły i zapewne to zauważył, bo nie był idiotą. Nie chciała mu jednak robić przykrości, więc postanowiła maksymalnie skupiać się na jego opowieści o występie na ceremonii zakończenia igrzysk. I tak w przyjemnej atmosferze minął jej czas do pierwszej. Zdała sobie sprawę, że wystarczyło się nie spinać i być sobą. W końcu byli już przyjaciółmi, co stało na przeszkodzie, by odbudowali te relacje?

Zmieniła zdanie, kiedy po wyjściu z samochodu złapał ją za rękę i zaprowadził pod drzwi mieszkania. Wypiła niewiele, ale i tak kręciło jej się w głowie z nadmiaru wrażeń. Całą drogę do drzwi w głowie rozważała, co zrobić, kiedy chłopak spróbuje ją pocałować. Kiedy zdecydowała się nie uciekać, nie policzkować go, ani nie uraczać wiązanką przekleństw, przekonała się, że było to niepotrzebne. Co prawda Liam nachylił się nad nią, ale wcale nie złożył namiętnego pocałunku na jej ustach, a jedynie cmoknął ją w policzek, bo przyjacielsku.

- Dobranoc, Meggs - wyszeptał i puścił jej dłoń, by skierować się w stronę schodów.

- Liam! - zawołała szeptem.

Obrócił się i spojrzał na nią swoim spojrzeniem szczeniaczka, które wywołało uśmiech na jej twarzy. Wiedziała już, że danie mu szansy będzie dobrym pomysłem.

- Co ty na to, żebyśmy jeszcze kiedyś to powtórzyli? - spytała bez ceregieli, a on odwzajemnił jej uśmiech.

- Bardzo chętnie.

Kiedy Madzia zamknęła drzwi, poczuła uścisk w żołądku, ale nie była w stanie rozpracować, co jest tego przyczyną. Żeby nie rozmyślać nad dziwacznym wieczorem, zakradła się do sypialni siostry, ale ta jeszcze nie przybyła, co było raczej do przewidzenia. Impreza Toma Parkera na pewno trwała w najlepsze i miała zakończyć się dopiero nad ranem. Nastolatka była jednak zbyt zmęczona, by czekać na siostrę, więc zmyła makijaż i położyła się spać.

Pięć dni planu, który wcieliła w życie zaczęło się naprawdę obiecująco.

~*~