Rozdział 95 - "50 twarzy Jaya"

Tytuł rozdziału nijak ma się do znanej na pewno przez wszystkie z Was książki, ale po prostu musiałam coś takiego napisać, bo pasowało :P

Przede wszystkim dziękuję Wam za wszystkie komentarze i wejścia. Naprawdę dzięki nim na mojej twarzy pojawia się uśmiech. Cieszę się, że po tylu rozdziałach nadal chce Wam się to czytać.

Pozdrawiam :*

W tym rozdziale Monika odbywa rozmowę z Jayem.

~*~

Plan uknuty przez Madzię i Maxa opierał się na wynajęciu całego piętra w hotelu, w którym Monika wywaliła instalację elektryczną w pierwszy dzień swojego pobytu. Madzia zamierzała zwabić ją tam, rzekomo na imprezę z McFly. Wtedy wszyscy chłopcy z The Wanted wraz z towarzyszkami mieli zrobić jej niespodziankę na sali bankietowej na dole, do której udekorowania Max zatrudnił jakąś specjalistkę. Wszystko było dopięte na ostatni guzik i kiedy nadszedł dzień przed sylwestrem, z niepokojem oczekiwali reakcji.

Nie zanosiło się na to, żeby Monika ich rozgryzła. Chodziła jakaś nieobecna. Zwiedzała z Karoliną Londyn, sporo czasu spędzały z Nareeshą, nieświadome jej udziału w planie. Życie toczyło się zwyczajnie, jeśli za zwyczajny można przyjąć fakt, że dziewczyny żyły w świecie przepełnionym członkami znanych zespołów.

- Czy ten sylwester z McFly wyszedł dlatego, że nie chcesz spędzić go z Nathem? - spytała Monika dzień przed sylwestrem swoją siostrę, kiedy razem z Karoliną chodziły po sklepach i wybierały odpowiednie kreacje.

- Nie. Lubię chłopaków z McFly, ty też ich lubisz... No a Danny wisi nam przysługę po tym jak ty i Jay myśleliście, że do mieszkania ktoś się włamuje.

Siostry roześmiały się na to wspomnienie. Danny Jones zapomniał uprzedzić je, że właściciele mieszkania, w którym się zatrzymały przyjeżdżają wcześniej i Monika została zaskoczona razem z Jayem, który znokautował właściciela mieszkania, myśląc że to złodziej.

- Nie chciałabyś spędzić sylwestra z Nathem? - zagadnęła starsza siostra, a Madzia pokręciła głową.

- Między mną a Nathem wszystko skończone.

- Na pewno?

- Umierałabym z zazdrości, ilekroć wychodziłby na jakąś galę. Gdyby koncertował, tęskniłabym do bólu no i... żyłabym w ciągłym strachu, że mnie zostawi, bo nie jestem dość dobra.

- Przestań tak mówić. Taka dziewczyna jak ty to skarb. - Monika objęła siostrę, a ta się rozpłakała, dając upust swoim duszonym emocjom.

- Ja naprawdę go kocham. Bardzo. Ale nie mogę przebywać z nim w jednym pomieszczeniu, bo spojrzeniem wywierca mi krater w sercu, a ja nie mogę zapomnieć o naszych pocałunkach i... - Madzia nabrała powietrza w płuca, ale nic więcej nie powiedziała, a siostra kołysała ją w swoich ramionach aż ta się uspokoiła i otarła łzy.

Od Bożego Narodzenia nie minęło wiele dni, ale Magda ani razu nie widziała Natha i czuła, że to boleśnie długa i krzywdząca rozłąka. Nie miała pojęcia, jak sobie poradzi podczas wspólnego sylwestra, na którym przecież na pewno się zjawi, by zobaczyć, czy wyswatanie Jaya się udało. A co jeśli Nath przyprowadzi ze sobą Dionne? Jak ona to zniesie? Najgorsze było, że nie mogła swoich obaw wyjawić siostrze, bo wtedy zdradziłaby cały plan. Dlatego czuła się teraz tak podle.

- Wszystko będzie dobrze - powiedziała cicho Monika.

Nie wspomniała, że wszystko ułoży się z Nathem. Była realistką. Kto jak kto, ale ona doskonale rozumiała, że związek ze sławnym piosenkarzem prowadził do samych kłopotów.

Kiedy Madzia opuściła mieszkanie Nareeshy i wróciła do Toma, u którego rezydowała, jej siostra złapała za telefon i wbiła numer Maxa.

- Brukselka? - zapytał zdziwiony, że do niego dzwoni i zaniepokojony, że być może rozgryzła plan. - O co chodzi?

- Rozmawiałam z Madzią. Wiem wszystko.

- Wiesz wszystko?! Ale... dlaczego ci powiedziała? - unosił się chłopak.

- To ty wiedziałeś?!

- No... to był po części mój pomysł.

- Twoim pomysłem było, żeby Madzia i Nath zerwali?!

- Nie rozumiem, o czym ty mówisz.

Monika uderzyła się otwartą dłonią w czoło. Najwyraźniej mówili o zupełnie innych kwestiach. Musiała to wyjaśnić.

- O fakt, że Madzia kocha Natha, ale nie chce z nim być, bo boi się, że będzie cierpieć, bo przecież jest sławnym piosenkarzem. Trzeba coś z tym zrobić.

- Ech, trochę za dużo swatania jak na jeden sylwester - westchnął Max w słuchawkę.

- A co to niby miało znaczyć?!

- Nie, nic. Powiedz, co masz na myśli z tym swataniem?

- Możesz przyjechać? Głupio mi tak rozmawiać o tym przez telefon. Siva spotkał się z Kumarem, a Nareesha poszła z Karoliną na imprezę. Z moją przyjaciółką - dodała szybko, zdając sobie sprawę, że Max może nie wiedzieć, o co chodzi.

- Zaraz będę!!! - krzyknął Max tak żywiołowo, że Monika odsunęła słuchawkę od ucha, żeby nie ogłuchnąć.

- Cóż za entuzjazm - prychnęła.

Nie zdawała sobie sprawy, że Max miał też swój plan swatania, który dotyczył jej samej. Zorientowała się dopiero, kiedy po otwarciu drzwi przed chłopakiem, poczuła jak ten pcha w jej stronę Jaya.

- O... wziąłeś wsparcie - powiedziała cicho dziewczyna, odsuwając się, by chłopacy mogli wejść do środka.

- Uznałem, że co trzy głowy to nie dwie. - Max wzruszył ramionami. - Kiedy wróci Siva?

- Nie wróci. Dziś nocuje u brata.

Monika wywróciła oczami, bo wiedziała, dokąd to zmierzało. Była godzina 21, a Ree i Karolina poszły na imprezę, więc najszybciej mogły wrócić koło północy. Sama nie poszła, bo nie miała nastroju na balety na dzień przed sylwestrem. Teraz zaczynała tego żałować.

- Napijecie się czegoś? - spytała, czując na sobie wzrok Jaya.

Czy była brudna? Miała coś na twarzy? Dlaczego, u licha, tak wwiercał się w nią wzrokiem, przez co nie mogła spoglądać w jego stronę? Kiedy przyznali, że napiliby się z chęcią, wyszła do kuchni i przelotem ujrzała swoje odbicie w lustrze. Miała na sobie czarne legginsy i bluzkę na ramiączkach, taką samą, którą włożyła wtedy, kiedy grali w butelkę. Cholera. Czy to budziło w nim jakieś wspomnienia? Nie, na pewno seksowne Amerykanki na dobre wymazały mu z głowy jej obraz, a przyszedł tutaj tylko i wyłącznie dlatego, że Max go do tego zmusił.

Zaparzyła herbatę i wróciła do towarzystwa, by podzielić się z nimi swoimi spostrzeżeniami.

- Wiem, że nie zawsze byłam fanką pary Nath i Maggie... Naggie... Mathan... No, wiecie, o co chodzi. Nie zawsze byłam fanką tej parki, ale teraz, kiedy moja siostra ma złamane serce widzę, jak bardzo do siebie pasowali. Musimy coś zrobić.

- Zawsze jestem skory do knucia, ale muszę wiedzieć, co masz na myśli. - Max zatarł ręce.

- Liczyłam, że wy coś wymyślicie. Ja spędzam sylwestra z chłopakami z McFly, ale Madzię można jakoś wkręcić, żeby spędziła go z wami i...

- Nathem - podsunął jej Jay, a ona pokiwała głową.

- Możemy zorganizować sylwestra w tym samym miejscu co McFly - oznajmił uradowany Max.

Dopiero teraz dostrzegł zalety tego planu. Oczywiście żaden sylwester z McFly, na który dziewczyny były zaproszone nie istniał, ale słowa Moniki były idealną okazją do usprawiedliwienia ich obecności w hotelu.

- Wtedy moja siostra chcąc nie chcąc natknie się na Natha, porozmawia z nim i przy dobrych wiatrach wszystko sobie wyjaśni - przyklasnęła Monika. - To jest genialne! Nie sądziłam, że tak łatwo przyjdzie nam wymyślenie czegoś sensownego! Muszę tylko zadzwonić do Danny'ego i zapytać, gdzie organizują zabawę i...

Dziewczyna wstała z kanapy i ruszyła w stronę swojego telefonu, a Max doskoczył do niej ze zdenerwowaniem na twarzy.

- Ja się tym zajmę! Tak się składa, że wiem, gdzie będzie ten ich sylwester, bo Madzia mi mówiła. W tym hotelu, w którym się poznaliśmy!

- Och. Tam gdzie wywołałam spięcie? - roześmiała się Monika.

- Dokładnie!

- No ale... i tak muszę do nich zadzwonić i zapytać o szczegóły.

- Twoja siostra zna szczegóły, nie spinaj się tym. Lepiej zajmijmy się świętowaniem obmyślenia wspaniałego planu! - zawołał Max. - Macie tu jakieś wino?

Monika zmarszczyła brwi. W powietrzu wyczuwała jakiś szwindel, ale nic na temat nie wspomniała.

- Właściwie tak, ale to wino Nareeshy - odpowiedziała z westchnięciem.

- Przynieś! Odkupimy jej!

- Do-bra.

Monika ze zdziwioną miną poszła do kuchni po butelkę wina, które widziała w szafce. Nie należało do najdroższych, bo Ree używała go do podlewania potraw, więc chyba nie zabije jej, że wzięła ją do wychylenia razem z Maxem i Jayem. Trzask drzwi wejściowych utwierdził ją w przekonaniu, że nic nie będzie musiała podbierać, bo zaraz zapyta właścicielki mieszkania, czy może rozlać trunek do kieliszków.

- Ree, czy...? - odezwała się, wyglądając z kuchni i wymachując butelką winiacza w górze, ale szybko zorientowała się, że nikt nie przyszedł, a co najwyżej... wyszedł. - Gdzie Max?

Jay stał na środku pokoju z rękoma wciśniętymi głęboko w kieszenie i wzruszył ramionami. Pięknie. Kolejny swat się znalazł.

- Cholera, co za podstępny... - zaklęła Monika i tak pokracznie odwróciła się z butelką wina, że rozbiła ją o framugę drzwi.

Zapach alkoholu uderzył ją w nozdrza. Jay przestraszył się, że się pokaleczyła, więc doskoczył do niej w mgnieniu oka, ale nic się nie stało, poza zmarnowanym winem.

- Dobrze, że nie ma tutaj dywanu - zachichotała nerwowo Monika, kiedy razem z Jayem zbierali odłamki szkła i wrzucali je do kosza na śmieci.

Karmazynowa plama na kafelkach wyglądała niemal jak krew po postrzale, więc dziewczyna odwróciła się zamaszystym gestem i sięgnęła po ręczniki papierowe, którymi zamierzała ją wytrzeć, ale Jay złapał ją za rękę.

- Wiesz, dlaczego Max wyszedł, prawda?

- Spytam naiwnie... zapalić?

Jay pokręcił głową.

- Nie widziałem dla nas szansy, ale twoja siostra wygadała się, że coś do mnie czujesz - wyjaśnił oględnie. Nie wspomniał o fakcie, że Madzia palnęła o miłości jej siostry. Za nic nie chciał odstraszyć Moniki, teraz, kiedy miał ją na wyciągnięcie ręki, a nie gdzieś daleko w Polsce.

- Co? Och... Chodzi o tę powieść? Haha, nie. Źle to zrozumieliście - chichotała nerwowo Monika, ale nawet samej siebie nie potrafiła do tego przekonać.

- Godzinę temu Max wpadł do mojego mieszkania i pokazał mi zdjęcie, które zrobił swoim telefonem. Zdjęcie jednej ze stron w twojej powieści...

- Nie! - Monika ukryła twarz w dłoniach, ale Jay cierpliwie je złapał i nakłonił ją, żeby spojrzała mu w oczy. Czekała aż zacznie nabijać się, że stworzyła "50 twarzy Jaya", albo coś podobnego.

- Kiedy usłyszałem o tym, że pisałaś, byłem pewien, że to fikcja literacka, ale gdy przeczytałem tę jedną stronę... Tego nie da się wymyślić. To tak jak na weselu mojej kuzynki. Opowiadałaś wtedy zmyśloną historię momentu, w którym zorientowałaś się, że mnie kochasz. Tyle że to nie była zmyślona historia.

- Jesteś zbyt pewny siebie - prychnęła Monika.

- Czyżby? Wydaje mi się, że jednak nie. Twoje usta paplają, że mnie nie znosisz, ale twoje oczy mówią zupełnie coś innego. Cóż, zdarza się, że usta podążają za oczami, kiedy miewasz ochotę się do mnie przyssać, co swego czasu zdarzało ci się często. Ale pytanie brzmi, za czym podąży twoje serce?

- Przyssać?

- Tylko to wyłapałaś?

- Wybacz, ale wyjeżdżasz mi tu z romantycznym badziewiem, a powinieneś raczej planować kolejne podboje w Ameryce.

- A więc jesteś zazdrosna? - spytał z rozbawieniem.

Kiedy widział ją kilka dni wcześniej w mieszkaniu Nareeshy po raz pierwszy po długiej rozłące, był pewien, że nie ma dla nich nadziei, ale Max przypomniał sobie, że uwiecznił część jej powieści na zdjęciu i wlał w jego serce nie tylko nadzieję, ale i pewność, że Monika szczerze odwzajemnia jego uczucie i głupotą byłoby nie chwytanie byka za rogi, kiedy ma ku temu okazję.

- Nie jestem zazdrosna. Nic do ciebie nie czuję.

- Nie. Ty po prostu się boisz zaangażować. Chodzi ci o to, że ja śpiewam w zespole, jesteśmy z innych krajów i wiele nas dzieli, ale to tylko pozory. Tak naprawdę mamy więcej wspólnego niż ci się wydaje.

- Zdolność do pakowania się w kłopoty? W to nie wątpię.

Ponownie prychnęła i próbowała go wyminąć, żeby wytrzeć plamę, ale złapał ją za ramiona i skutecznie unieruchomił.

- Jay. Faceci to idioci. Obiecałam sobie, że nie zaufam już żadnemu, bo okazja czyni złodzieja i tylko kwestią czasu jest, zanim zdradzą, w taki czy inny sposób. Ty masz znacznie więcej pokus niż zwykły szary człowiek, dlatego wiązanie się z tobą byłoby... szaleństwem.

- A czym jest miłość jeśli nie szaleństwem? - zapytał. Te same słowa powiedział kiedyś do jej siostry, kiedy próbował ją przekonać do Nathana. Teraz nabrały jednak dla niego nowego znaczenia. - Rozumiem, że ktoś cię skrzywdził i dlatego brak ci wiary w miłość, ale nie każdy facet to idiota. Cóż, może jednak każdy, ale nie każdy na tyle wielki, by pozwolić ci odejść.

Spojrzał na nią wyczekująco, ale nie wydawała z siebie żadnego dźwięku.

- Nadal twierdzisz, że nic do mnie nie czujesz? Jeden pocałunek i będę wiedział, czy kłamiesz - odezwał się w końcu, a ona głośno przełknęła ślinę.

Nie protestowała, więc najwyraźniej nadarzała się okazja, by posunąć się o krok dalej i pocałować ją pierwszy raz tak naprawdę. Poprzednie pocałunki, które wymieniali były albo w złości, albo w głupiej grze w butelkę i niezależnie od tego, jakie wrażenie na nim wywierały, przez cały czas żałował, że nie wziął ją w ramiona, kiedy miał okazję. Być może wtedy wszystko potoczyłoby się zupełnie inaczej.

Już przygarniał ją bliżej do siebie i powoli zbliżał swoje usta do jej ust. Kiedy ich wargi się zetknęły, do kuchni weszła Karolina.

- Nogi mi odpadną w tych butach! - oświadczyła, zdejmując szpilki, a widząc, w czym przerwała, zawstydziła się. - Przepraszam.

- Nie, w porządku. - Jay pokręcił głową. - Wiem już wszystko.

Wyszedł, zostawiając osłupiałe dziewczyny. Monika czuła, jakby serce miało wyskoczyć jej z piersi, a on, kiedy tylko wyszedł na świeże powietrze, szeroko uśmiechnął się do własnych myśli, bo ją rozgryzł.

Była w nim zakochana równie mocno jak on w niej.

~*~