Rozdział 94 - "W szafie"

Rozdział weselszy, nie tak smętny jak ostatnio. Mam nadzieję, że Wam się spodoba, szczególnie fankom Brukselki, którym rozdział dedykuję.

Wyjaśni się, kogo przywiezie ze sobą Monika. Zachęcam do zajrzenia do zakładki "Postacie" w celu zapoznania się z profilem nowej postaci :)

Dziękuję za komentarze :*

W tym rozdziale Monika zostaje ściągnięta podstępem do Anglii i przywozi ze sobą osobę towarzyszącą.

~*~

Plan sprowadzenia do Londynu Moniki był odskocznią, która pozwalała Madzi nie myśleć o zerwaniu. Była dziewczyną Natha tak krótko... Serce ściskało jej się na wspomnienie pocałunków i na świadomość, że już nigdy może nie poczuć się tak jak wtedy, kiedy przywarł do niej w ciemnościach.

- Maggie, dobrze się czujesz? - zagadnął Max, kiedy oboje siedzieli w sypialni gościnnej w mieszkaniu Toma.

Gospodarz obściskiwał się ze swoją dziewczyną na kanapie i pozostawił knucie planów specjalistom. Życie toczyło się dalej, mimo iż święta przeminęły na dobre.

- Tak, trochę boli mnie głowa, ale to od wymyślania tych wszystkich kłamstw. - Nastolatka machnęła ręką, ale spojrzenie Maxa utwierdziło ją w przekonaniu, że nie o to mu chodziło. - Och. Chodzi ci o sprawy sercowe?

- Tak.

- Bywało lepiej.

- Naprawdę nie rozumiem, dlaczego poddaliście się bez walki - westchnął Max, drapiąc się po łysinie.

- Walka prowadzi często do obrażeń, a mi się kończą bandaże w apteczce.

Kolejna dziwaczna metafora, którą zastosowała w ciągu ostatnich dni. Jej życie stawało się tak pogmatwane, że inaczej uczuć nie mogła wyrażać.

- Ale miejmy nadzieję, że wyswatanie mojej siostry i Jaya się powiedzie.

- Cóż, wolałbym, żeby wszyscy byli szczęśliwi, ale chyba tak się nie da.

- Mówisz o mnie czy o sobie?

- O nas obojgu.

- Będziemy szczęśliwi, Max. - Madzia położyła przyjacielowi rękę na ramieniu, ale zdawała sobie sprawę, że zabrzmiało to jakby próbowała przekonać samą siebie.

- W takim razie miejmy nadzieję, że Brukselka nie przyjedzie na tego zmistyfikowanego sylwestra z tym całym Kubą - roześmiał się Max, a ona mu zawtórowała, robiąc dobrą minę do złej gry.

*

Monika nie zamierzała zabierać do Anglii Kuby, a swoją najlepszą przyjaciółkę, Karolinę. Znały się od przedszkola i od razu stały się dla siebie niczym siostry. Idealnie się dopełniały. Monika była jak wulkan energii, który często spala sam siebie, a Karolina latała za nią z gaśnicą, żeby po niej posprzątać. Była rozsądna, ale pod wpływem dobrej zabawy zyskiwała śmiałość, dzięki czemu mogła porządnie się zabawić. I dlatego tak świetnie się rozumiały.

Monika na dobre porzuciła myśli o związaniu się z kimkolwiek i zamierzała dobrze bawić się w towarzystwie przyjaciół. Zabrała ze sobą Karolinę, a w jej głowie zrodził się plan, by wyswatać dziewczynę z Kubę. Nie była w stanie wysnuć żadnych wniosków z wcześniejszego doświadczenia swatki, które nie zawsze kończyło się zgodnie z planem.  

- Więc Madzia spotyka się z Nathanem z The Wanted, tak? - zagadnęła Karolina, kiedy obie siedziały w samolocie, a jej przyjaciółka była nad wyraz zamyślona.

- Na to wygląda. I chyba rzuciła się w wir miłości, bo od tego czasu w ogóle się do mnie nie odzywała.

Monika wzruszyła ramionami. Nie miała pojęcia, że status związku jej siostry jest już nieaktualny, a ona wcale nie leci na sylwestra z chłopakami z McFly, a raczej prosto w uknutą przez Madzię i Maxa pułapkę.

- A ty? - zagadnęła Monię przyjaciółka.

- Co ja?

- Czy ty rzucisz się w "wir miłości"?

- Nie zamierzam się rzucać w żaden wir, a już na pewno nie w wir miłości.

Wcześniej przemknęło jej przez myśl, by lecieć na galę American Music Awards i zaskoczyć Jaya. Tęskniła za nim i zastanawiała się, czy czasami nie warto spróbować dla odmiany dać się komuś uszczęśliwić. Zrezygnowała, bo akurat w tym czasie miała inne zajęcia, a krótko po tym w Internecie widziała filmik, jak chłopak całuje fankę. Jakąkolwiek motywację do podjęcia działania odczuwała, w tym momencie uleciała ona z wiatrem. Jak można kogoś kochać, a zabawiać się z kimś innym, kiedy nadarzy się okazja? Nie potrafiła tego zrozumieć. Niechęć do tego idioty powróciła ze zdwojoną siłą, ale nie mogła przestać myśleć o tym, że istnieje cień szansy, że go zobaczy. Była tak zaaferowana tą perspektywą, że nie pomyślała, by zapytać Danny'ego o szczegóły wyimaginowanego sylwestra, który tak naprawdę nie istniał.

- Nie boisz się, że kiedy go zobaczysz, nie będziesz mogła się opanować?  - spytała ją Karolina, która była wtajemniczona we wszystkie przygody.

- Co? Tego idioty? Nie. Jak go zobaczę, to go uduszę.

- Odetniesz mu dopływ tlenu pocałunkiem? - zachichotała Karolina, a Monika zmroziła ją wzrokiem. Często sobie dogryzały, ale kochały się najbardziej na świecie.

- Nie. Zresztą, istnieje mała szansa, że się na niego natknę. - Monika machnęła ręką, ale wiedziała, że to nieprawda.

Liczyła na spotkanie z Jayem. Rozmawiała z Nareeshą, która obiecała przygotować dla niej i jej przyjaciółki pokój. A od niej po nitce do kłębka... Może Jay przyjdzie odwiedzić ją albo Sivę i... I wtedy będzie mogła mu wygarnąć!

- Wiesz, że ci kibicuję, niezależnie jaką decyzję podejmiesz? - zapytała Karolina, łapiąc przyjaciółkę za rękę.

Ta uśmiechnęła się szeroko.

- Wiem.

Głos stewardessy obwieszczał, że lądują na lotnisku w Londynie. Nie było już odwrotu. Tym bardziej kiedy po wyjściu z samolotu zauważyły Ree i Sivę, którzy trzymali w dłoniach kartkę z narysowaną brukselką i dopisanym znakiem plusa wraz ze znakiem zapytania (nie byli bowiem do końca pewni, kogo ze sobą zabierze).

- Mówiłam ci, że będzie to dziewczyna! - roześmiała się Nareesha i dała swojemu chłopakowi kuksańca. - Wspaniale cię widzieć, Monica. Wyglądasz ślicznie!

- Eee... dzięki.

Monika zmierzyła wzrokiem swoją zieloną bluzę z kapturem i wzruszyła ramionami. Komplementów nigdy za wiele. Dała się wyściskać przyjaciółce i uściskała jeszcze "wielkiego Indianina". Szybko zreflektowała, że ma kogoś do przedstawienia.

- To Karolina, możecie do niej mówić...

- Caro - podsunęła jej przyjaciółka. - Albo nie... - zmieniła zdanie, kiedy wydało jej się, że określenie nie pasuje. - Albo... jak chcecie...

Brakowało tylko, żeby dygnęła. Zestresowała się, widząc sławnego piosenkarza, ale Monika położyła jej rękę na ramieniu i poczuła jak rytm serca się normuje. Szczególnie, że Nareesha i Siva szczerzyli do niej zęby i wydawali się bardzo sympatyczni.

- Może też wymyślimy ci jakąś warzywną ksywkę? - zaproponował Siva i wszyscy się roześmiali.

Chwilę później jechali już w samochodzie. Ośmielonej Karolinie buzia się nie zamykała. Często kierowała się rozsądkiem. Zanim podjęła akcję rozważała w głowie, co wypada, a czego za żadne skarby nie powinno się robić. Teraz jednak w tym doborowym towarzystwie bawiła się świetnie i mogła odrzucić swoje sztywne reguły na bok.

Karolina opowiedziała, że razem z Moniką planują udać się na małe zwiedzanie, co Nareesha podłapała z entuzjazmem i zaczęła wyliczać, w jakie miejsca je zabierze. Siva oświadczył, że zostanie w mieszkaniu i poczyta książkę, a nikt nie uznał tego za fakt podejrzany.  

Dziewczyny w towarzystwie Nareeshy wyruszyły więc na wyprawę (Karolina była w Anglii po raz pierwszy, więc ekscytowała ją nawet przejażdżka czerwonym autobusem), a Seev planował uknuć własną intrygę. Od razu zadzwonił do Jaya.

- Przyjechała! - oświadczył żywiołowo w słuchawkę, w której panowała cisza. - Słyszałeś?

- Tak.

- I nie cieszysz się?

- Jest mi to obojętne.

- Nie jest. Od miesięcy próbujesz przekonać siebie, że nic do niej nie czujesz, ale napalone fanki nie zastąpią ci luki w sercu.

- Ona nie chce wypełniać luki w moim sercu.

- No, na pewno ją do tego nie przekonasz takim podejściem. Trochę wiary, że plan Maggie i Maxa się powiedzie!

- Brukselka jasno i wyraźnie określiła, że nie ma szans, byśmy byli razem.

- A czy sposób, w jaki cię całowała nie mówił o czymś zupełnie innym? No i przecież zwierzyła się siostrze, a jej by chyba nie okłamała... Jay, przyjedź do mieszkania Nareeshy. Dziewczyny poszły w miasto, ale kiedy wrócą... Porozmawiasz z Monicą i sam zobaczysz, czy rzeczywiście coś do ciebie czuje.

- To głupie.

- Ty jesteś głupi!

- Niech się zajmie lepiej Kubą.

- Ale ona przyjechała z przyjaciółką, głąbie.

- Dobra przyjadę.

Siva nie wierzył, że tak łatwo przyszło mu przekonać przyjaciela do wzięcia udziału w jego mistyfikacji. Nieco ponad pół godziny później w mieszkaniu Ree zjawił się Ptaszyna we własnej osobie, nerwowo poprawiając loczki i oblizując wargi i wycierając je na przemian.

- Trema? - spytał Seev ze śmiechem, a Jay grzmotnął go pięścią w klatkę piersiową, więc ten się zamknął. - No dobra. To co robimy? Jak wyjaśnimy fakt, że tu jesteś? Powiemy prawdę?

- Oszalałeś? Nie mogę powiedzieć, że chciałem ją zobaczyć!

Klucz wkładany do zamka w drzwiach uświadczył ich w przekonaniu, że na wymyślanie wymówki nie było czasu.

- Szybko, schowaj mnie! - polecił Jay, a Siva w panice wepchnął przyjaciela do sypialni, gdzie ten sam schował się w obszernej i pustej szafie.

Fakt, że była ona pusta wzbudził jego podejrzenia, że coś jest nie tak. Zorientował się w tym, kiedy przez uchylone drzwiczki ujrzał Monikę, która wtargnęła do pomieszczenia jak burza.

- Ree dała mi klucz! - krzyczała do Sivy. - Karolina po raz kolejny chciała jechać czerwonym autobusem, a ja jestem padnięta, więc postanowiłam wrócić.

- Nie ma sprawy.

- Nie będę ci przeszkadzać w czytaniu. Wezmę prysznic i się położę! - oświadczyła i ściągnęła bluzkę przez głowę, a Jay gwałtownie wciągnął powietrze, kiedy ujrzał ją w samym staniku.

Nie był to pierwszy raz, ale po tak długiej przerwie podziałała na niego jak magnes i żałował, że jest teraz schowany w szafie jak ostatni idiota. Dodatkowo Siva wepchnął go do sypialni gościnnej, był to fakt oczywisty, bo bagaże dziewczyn stały tuż przy łóżku.

Monika wyszła z sypialni i najwyraźniej udała się do łazienki, a Jay postanowił wymknąć się ukradkiem, żeby go nie zauważyła. Niestety kiedy tuptał na paluszkach w stronę drzwi, ona cofnęła się z łazienki i z impetem zderzyła się z nim, kiedy akurat sprawdzał, czy nie ma jej z drugiej strony.

- Jay? - spytała zdziwiona, ale szybko zreflektowała, że stoi przed nim w samym staniku, więc zasłoniła się rękoma. - Gdzie ty byłeś?

Były to pierwsze słowa, które przyszły jej do głowy. Wymykał się z sypialni gościnnej, więc wnioski nasuwały się same, ale ona nie potrafiła w tej chwili myśleć trzeźwo.

- Eee... cześć.

- Jay przyszedł przed chwilą, a ja nie chciałem mu powiedzieć, kto się u nas zatrzymał, więc ciekawski zajrzał do sypialni gościnnej - wyjaśnił za przyjaciela Siva. Było to naciągane kłamstwo, ale Monika je łyknęła.

- Acha. I zostaniesz?

- Nie. Muszę iść - oświadczył Jay, a kiedy dziewczyna otwierała usta, by coś powiedzieć, pognał do drzwi.

Seev uderzył się otwartą dłonią w czoło, a Monika zagryzła wargę, zdając sobie sprawę, że stoi przed kumplem półnaga.

- To ja... pójdę wziąć ten prysznic.

- Jasne, nie krępuj się - westchnął Seev i kiedy został w salonie sam, wbił w telefon krótką, ale treściwą wiadomość do swojego przyjaciela.

"Idiota" - brzmiało jakże adekwatne określenie.

Karolina i Nareesha wróciły pod wieczór, ta pierwsza cała obwieszona różnymi gadżetami, a druga roześmiana od ucha do ucha.

- Twoja przyjaciółka przypomina mi ciebie - powiedziała do Moniki na przywitanie, kiedy ta razem z Sivą popijała herbatę na kanapie w salonie.

- Taka szalona?

- Nie, taka fajna.

Wszyscy się roześmiali. Wieczór spędzili w przyjemnej atmosferze. Madzia nie pojawiła się, mimo iż siostra napisała do niej, że jest w Londynie. Była zajęta knuciem razem z Maxem planu sylwestrowego. Siva opowiedział dziewczynom, że Madzia rozstała się z Nathem po bardzo krótkim i burzliwym związku.

- Widzisz? Mówiłam ci, że Anglia rządzi się swoimi prawami - westchnęła Monika.

- Ona ma na myśli fakt, że pod waszą nieobecność wpadł tu Jay - szepnął Siva do Nareeshy, kiedy Karolina pokazywała Monice zdjęcia na swoim telefonie.

- Widział ją? - zaintrygowała się Ree.

- Tak.

- I co?

- Nie padli sobie w ramiona, jeśli o to ci chodzi.

- Była chociaż przyjemna atmosfera?

- Zdefiniuj przyjemna. Schowałem go w szafie, a kiedy ona poszła brać prysznic próbował się wymknąć cichaczem i zderzył się z nią, kiedy była w samym staniku.

- Wow. Rzeczywiście Anglia rządzi się swoimi prawami - westchnęła Nareesha i spojrzała na swoją przyjaciółkę. - Oby ten plan Maggie i Maxa się powiódł. Naprawdę chcę, żeby ona była szczęśliwa.

- Wiem, kochanie. Ja też. - Seev cmoknął swoją ukochaną w usta i ponownie zaangażowali się w miłą pogawędkę, która trwała do późna.

Karolina była zmęczona, więc poszła spać wcześniej. Monika jako że zdrzemnęła się w dzień posiedziała dłużej z Sivą i Ree, ale chłopak około północy nie wytrzymał babskich plotek i się oddalił do sypialni.

- Słyszałam, że widziałaś się z Jayem - zagadnęła Nareesha między jednym łykiem herbaty a drugim.

- Tak. Przelotem. Powiedział tylko "cześć" i się zmył.

- A chciałaś czegoś więcej?

- Czegoś więcej?

- No wiesz... Czegoś rodem z gry w butelkę sprzed kilku miesięcy?

- Nie - odpowiedziała Monika, czerwieniąc się po czubki uszu. - I pójdę już spać. Padam na twarz.

Nareesha pokiwała głową ze zrozumieniem. Kiedy została sama, wzięła swój telefon i napisała wiadomość do Jaya.

"Reakcja wyparcia - Monica jest w tobie zakochana i nie potrafi się z tym kryć. Nie zachowuj się więcej jak idiota, a nie będziesz żałował". Wysłała sms z uśmiechem na twarzy i poszła położyć się koło swojego chłopaka.

- Wiesz co? - wyszeptała Sivie do ucha, widząc, że ten nie śpi. - Nie spisywałabym jeszcze Monici i Jaya na straty - oświadczyła. - Madzi i Natha też.

Całe londyńskie mieszkanie pogrążyło się w ciszy.

 ~*~